Verbum

жаля́зка, -а, мн. -і, -аў, н. (разм.).

1. Лязо гэбля, фуганка і пад.

2. Прас, які награваюць на агні (уст.).

жалязня́к, жалезняку́, м. (толькі з азначэннем).

Жалезная руда.

Магнітны ж.

Буры ж.

жалязя́ка, -і, ДМ -зя́цы, мн. -і, -зя́к, ж. (разм.).

Кавалак жалеза, жалезіна.

жаме́рыны, -рын.

Адходы пасля выціскання соку або алею з чаго-н.

Канапляныя ж.

жамчу́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Малюск, у ракавіне якога ўтвараецца жэмчуг.

Марская ж.

жамчу́жны, -ая, -ае.

1. гл. жэмчуг.

2. перан. Падобны на жэмчуг, жамчужыну сваім выглядам, бляскам, белізною.

Жамчужнае ззянне.

Жамчужныя зубы.

жамчу́жына, -ы, мн. -ы, -жын, ж.

1. Асобнае зерне жэмчугу.

2. перан., чаго або якая. Непаўторны скарб, лепшае ўпрыгожанне (высок.).

Нарач — ж. беларускай зямлі.

жана́ты, -ая, -ае.

1. Які ўступіў у шлюб, мае жонку; проціл. халасты (пра мужчыну).

2. толькі мн. Пра мужчыну і жанчыну, якія ўступілі ў шлюб.

Жанатыя людзі.

жанглёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Цыркавы акцёр, які займаецца жангліраваннем.

|| ж. жанглёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. жанглёрскі, -ая, -ае.

жанглі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., чым і без дап.

1. Спрытна падкідваць і лавіць некалькі прадметаў адначасова.

Ж. талеркамі.

2. перан. Спрытна, але адвольна абыходзіцца (з фактамі, словамі і пад.).

Ж. лічбамі.

|| наз. жанглёрства, -а, н. і жанглі́раванне, -я, н.