харва́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Харватыі, харватаў, які належыць, уласцівы ім. Харвацкая культура. Харвацкія балады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цемнатва́ры, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае смуглявы, цёмны твар.

2. Які мае колер твару, уласцівы негроіднай расе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасцерыко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шасцерыка (у 1, 2 знач.); які з’яўляецца шасцерыком. Шасцерыковая свечка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шве́дскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Швецыі, шведаў, які належыць, уласцівы ім.

•••

Шведская сценка гл. сценка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шлемафо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шлемафона; які ажыццяўляецца пры дапамозе шлемафонаў. Шлемафонны шнур. Шлемафонная сувязь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпалапрапітны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які служыць для прапітвання драўляных шпал спецыяльным саставам, які захоўвае іх ад псавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шты́фтавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да штыфта; змацаваны штыфтамі; які мае штыфты. Штыфтавае злучэнне. Штыфтавая малатарня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эжэ́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эжэктара, які мае ў сваім саставе эжэктар. Эжэктарная ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эфіо́пскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Эфіопіі, эфіопаў, які належыць, уласцівы ім. Эфіопскі народ. Эфіопская культура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ява́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Явы, яванцаў, які належыць, уласцівы ім. Яванскае пісьмо. Яванскае ўзбярэжжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)