спяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Спец.

1. Выклікаць спяканне (у 1 знач.).

2. Рабіць спяканне (у 2 знач.), агламерацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталі́равацца, ‑руецца; зак. і незак.

Спец.

1. Пакрыцца (пакрывацца) тонкім слоем сталі пры электролізе.

2. толькі незак. Зал. да сталіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Пакрыць (пакрываць) тонкім слоем сталі які‑н. прадмет пры дапамозе электролізу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацьстая́нне, ‑я, н.

Спец. Месцазнаходжанні планет, у якіх яны бачны з Зямлі ў напрамках, супрацьлеглых Сонцу. Супрацьстаянне планет. Вялікае супрацьстаянне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сучляно́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сучлянення (у 3 знач.); які знаходзіцца ў месцы сучлянення. Сучляноўная паверхня касцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сферо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Цела, якое ўтвараецца вярчэннем эліпса вакол яго малой восі; сплюшчаны шар, паверхня такога шара.

[Ад грэч. sphaira — шар і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сшыва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Спец. Машына для брашуроўкі дротам аддрукаваных лістоў кнігі, часопіса і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тампана́ж, ‑у, м.

Спец. Запаўненне цэментам трэшчын, расколін у горных пародах, каб прадухіліць прасочванне вады з іх у буравыя свідравіны.

[Фр. tamponnage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарта́нне, ‑я, н.

Спец. Устарэлы спосаб здабычы нафты з свідравіны пры дапамозе вялікага вядра з клапанам, падвешанага на стальным тросе.

[Ад азербайджанскага дартмаг — цягнуць, выцягваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трумо́, нескл., н.

1. Высокае стаячае люстра. [Крысціна] увесь час вярцелася перад велізарным трумо. Васілевіч.

2. Спец. Прасценак, звычайна ўпрыгожаны арнаментам.

[Фр. trumeau.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)