энклі́за, ‑ы, ж.

Спец. Прымыканне склада ці слова к папярэдняму слову са стратай націску і ўтварэннем адзінага фанетычнага слова.

[Грэч. enklisis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Штучнае выдаленне валасоў з лячэбнай мэтай шляхам выскубвання або рэнтгенаўскім апраменьваннем пэўнага ўчастка валасянога покрыва.

[Фр. ēpilation ад épiler — выдаляць валасы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпю́р, ‑а, м.

Спец.

1. Чарцёж праекцый, кропак, ліній, фігур, цел на плоскасці.

2. Назва графіка якіх‑н. вымярэнняў.

[Ад фр. épure — чарцёж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эфу́зія,

Спец.

1. Выліванне магмы на паверхню зямлі і ўтварэнне вулканічных народ.

2. Павольнае пранікненне газаў праз порыстую перагародку.

[Ад лац. effusio — разліццё, расцяканне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабагрэ́йка, -і, ДМ -рэ́йцы, мн. -і, -рэ́ек, ж. (гіст.).

Жняярка прасцейшай будовы, што прымянялася для ўборкі асноўных збожжавых культур і вымагала вялікага фізічнага напружання ад рабочага, які працаваў на гэтай машыне (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мусі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак.

1. што. Узбіваць пену, прымушаць што-н. пеніцца.

2. Іскрыцца, пеніцца (пра напоі; спец.).

Віно мусіруе.

3. перан., што. Распаўсюджваць, перабольшваючы значэнне якіх-н. вестак.

М. чуткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разла́дзіць, -ла́джу, -ла́дзіш, -ла́дзіць; -ла́джаны; зак., што.

1. Вывесці з рабочага стану (спец.).

Р. станок.

2. Расстроіць, парушыць што-н.

Р. справу.

Р. вяселле.

3. Сапсаваць (пра здароўе).

|| незак. разла́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэвальве́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Многазарадная ручная агнястрэльная зброя з рухомым барабанным магазінам.

Страляць з рэвальвера.

Спартыўны р.

|| прым. рэвальве́рны, -ая, -ае.

○

Рэвальверны станок (спец.) — такарны або свідравальны станок з рухомай галоўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэквізі́т, -у, М -зі́це, м. (спец.).

1. Сукупнасць сапраўдных або бутафорскіх прадметаў для тэатральнай пастаноўкі.

2. звычайна мн. -ы, -аў. У афіцыйным дакуменце: звесткі, якія абавязкова ўваходзяць у яго.

|| прым. рэквізі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэфрыжэра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Частка халадзільнай машыны, у якой за кошт выпарэння вадкасці падтрымліваецца нізкая тэмпература, ахаладжальнік.

2. Судна, вагон або аўтамабіль, забяспечаныя халадзільнымі ўстаноўкамі.

|| прым. рэфрыжэра́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)