запясо́ч Старана, якая знаходзіцца за пяскамі (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ма́ло

1. нареч. ма́ла; (немного, чуть-чуть) тро́хі, крыху́;

хоть ма́ло жил, да мно́го ви́дел хоць ма́ла жыў, ды мно́га ба́чыў;

2. безл., в знач. сказ. ма́ла;

э́того ма́ло гэ́тага ма́ла;

◊

ма́ло ли а) (разве мало) хі́ба ма́ла;

ма́ло ли у нас люде́й! хіба́ ма́ла ў нас людзе́й!; б) (с мест. и нареч. кто, что, как, како́й, где, когда́) (ці) ма́ла;

ма́ло ли что быва́ет! (ці) ма́ла што быва́е!;

ма́ло ли где я мог его́ встре́тить! ма́ла дзе я мог яго́ сустрэ́ць!;

ма́ло ли что! ма́ла што!;

ма́ло того́, что ма́ла таго́, што;

ни мно́го, ни ма́ло ні мно́га, ні ма́ла;

и го́ря ма́ло і го́ра (кло́пату) ма́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мно́гие мн.

1. прил. мно́гія, шмат які́я, род. шмат які́х;

во мно́гих отноше́ниях у мно́гіх адно́сінах, у шмат які́х адно́сінах;

по мно́гим причи́нам па мно́гіх (шматлі́кіх) прычы́нах, па шмат які́х прычы́нах;

мно́гие го́ды мно́гія гады́, шмат год;

мно́гие мужчи́ны мно́гія мужчы́ны, шмат хто з мужчы́н, шмат які́я мужчы́ны;

мно́гие дере́вья повысыха́ли мно́гія (шмат які́я) дрэ́вы павысыха́лі (пасо́хлі);

мно́гая ле́та церк. мно́гія ле́ты;

2. сущ. мно́гія, -гіх, шмат хто, род. шмат каго́;

мно́гие так ду́мают мно́гія так ду́маюць, шмат хто так ду́мае;

он мно́гих здесь зна́ет ён мно́гіх (шмат каго́) тут ве́дае;

мно́гим так ка́жется мно́гім (шмат каму́) так здае́цца;

мно́гие из нас мно́гія (шмат хто) з нас; см. мно́гое.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́бра

1. Даліна ў выглядзе яра паміж гарамі, якая зарасла лесам (Кап., Нас., Слаўг.). Тое ж дзе́бры (Слаўг., Шчуч.).

2. Ручаёк паміж гарамі (Нас.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пагно́й

1. Урадлівая, угноеная зямля (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.). Тое ж пагнойкі (Нас.), пагноі (Нас., Слаўг.), пагноінне (Гар., Слаўг.), пагноішча (Нас., Рэч., Слаўг.).

2. Месца, дзе ляжаў бурт гною; памыйная яма (Слаўг.). Тое ж пагноішча (Слаўг., Смален. Дабр., Хоц., Чэр.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

вы́цераб Месца, ачышчанае ад хмызняку, лесу пад раллю або сенажаць (БРС). Тое ж вы́церабак (Ваўк. Сцяшк., Нас., Слаўг.). вы́церабка (Нас., Слаўг., Шчуч.), вы́церабкі, вы́цябкі (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пакі́нуць сов.

1. в разн. знач. поки́нуть, оста́вить;

на каго́ ты нас ~нуў? — на кого́ ты нас поки́нул (оста́вил)?;

п. ро́дны го́рад — поки́нуть (оста́вить) родно́й го́род;

ён не ~нуў тава́рыша ў бядзе́ — он не поки́нул (не оста́вил) това́рища в беде́;

п. рабо́ту — оста́вить рабо́ту;

п. на за́ўтра — оста́вить на за́втра;

п. сцэ́ну — поки́нуть (оста́вить) сце́ну;

п. запі́ску — оста́вить запи́ску;

яго́ ~нулі на ране́йшай паса́дзе — его́ оста́вили на пре́жней до́лжности;

2. (перестать) бро́сить;

п. куры́ць — бро́сить кури́ть;

◊ ка́меня на ка́мені не п. — ка́мня на ка́мне не оста́вить;

п. з но́сам — оста́вить с но́сом;

п. у ду́рнях — оста́вить в дурака́х;

пашкадава́ў воўк кабы́лу, ~нуў хвост ды гры́ву — погов. пожале́л волк кобы́лу, оста́вил хвост да гри́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асто́жжа Месца і плятнёвая агарожа вакол стога сена (Нас.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ба́гніва

1. Балоцістае месца (Нас.).

2. Адталая зямля (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

прыво́ранне Прыараная зямля (Слаўг.). Тое ж прыпаш (Нас. АУ).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)