Verbum

е́здзіць, е́зджу, е́здзіш, е́здзіць; незак.

1. Рухацца ў розных напрамках на якім-н. транспарце.

Е. на трамваі.

Е. на веласіпедзе.

2. Бываць дзе-н., наведваць каго-н., прыязджаючы.

Е. у госці.

3. Умець кіраваць якімі-н. сродкамі перамяшчэння.

Е. на матацыкле.

4. Не мець устойлівасці, рухацца, соўгацца па чым-н. (разм.).

Шкло ездзіць у аправе.

|| наз. язда́, -ы́, ДМ -дзе́, ж. (да 1—3 знач.).

езуі́т, -а, М -і́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Манах — член каталіцкага манаскага ордэна «Таварыства Ісуса».

2. перан. Хітры, крывадушны, каварны чалавек.

|| ж. езуі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).

|| прым. езуі́цкі, -ая, -ае.

Е. ордэн.

езуі́цтва, -а, н.

Крывадушнасць, хітрасць як сродкі для дасягнення мэты.

Такога езуіцтва ад яго ніхто не чакаў.

еката́ць, екачу́, яко́чаш, яко́ча; екачы́; незак. (разм.).

1. Голасна, працягла крычаць ад моцнага болю.

2. Скавытаць (пра жывёл).

У будцы екатаў сабака.

|| наз. еката́нне, -я, н.

екцяння́, -і́, ж.

Шэраг малітвенных прашэнняў, якія гаворацца дыяканам ці святаром пры богаслужэнні ад імя вернікаў.

Вялікая е.

е́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. елка.

2. у знач. прысл. е́лачкай. Пра ўзор, размяшчэнне чаго-н.

Вышываць елачкай (у елачку).

Падымацца на лыжах елачкай.

е́лка, -і, ДМ е́лцы, мн. -і, е́лак, ж.

Хвойнае вечназялёнае дрэва з конусападобнай кронай.

|| памянш.-ласк. е́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. яло́вы, -ая, -ае.

елкава́ты, -ая, -ае.

Крыху ёлкі, гаркаваты на смак.

Пахла елкаватым салам.

|| наз. елкава́тасць, -і, ж.

е́льнік, -у, мн. -і, -аў, м., зб.

1. Яловы лес.

Каля ракі рос е.

2. Ссечаныя яловыя лапкі або дрэвы.

Дарога ўслана ельнікам.

|| памянш.-ласк. е́льнічак, -чку, м. (да 1 знач.).

|| прым. е́льнічны, -ая, -ае.

е́менцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Асноўнае насельніцтва Емена.

|| ж. е́менка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. е́менскі, -ая, -ае.