фразёр, -а, мн. -ы, -аў, м.
Чалавек, які любіць гаварыць фразы (у 2 знач.), напышлівыя, пустыя прамовы.
|| ж. фразёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.
|| прым. фразёрскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
шку́рнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., пагард.).
Пра чалавека, які клапоціцца толькі пра асабістую выгаду, не думаючы пра іншых.
|| ж. шку́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. шку́рніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
экскурсаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
Спецыяліст, які вядзе экскурсію і дае неабходныя тлумачэнні.
|| ж. экскурсаво́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак (разм.).
|| прым. экскурсаво́дчы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
эласты́чны, -ая, -ае.
1. Гнуткі і пругкі, які мае ўласцівасць расцягвацца.
Э. бінт.
2. перан. Плаўны, пазбаўлены рэзкасці, мяккі.
Эластычныя рухі.
|| наз. эласты́чнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
яць, -я, м.
Назва літары «Ѣ», што абазначала ў старажытнасці асаблівы гук, які пазней супаў з «е».
◊
На яць (разм., жарт.) — вельмі добра, як патрабуецца.
Выканаць што-н. на яць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
гідраўлі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да гідраўлікі. Гідраўлічнае даследаванне.
2. Які дзейнічае пры дапамозе напору, ціску вадкасці. Гідраўлічны прэс. // Які выконваецца з дапамогай ціску вадкасці. Гідраўлічнае выпрабаванне катлоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ато́ра Вузенькі загон, які атрымаўся пасля таго, як узаралі шырокі загон; на нізкім полі загончык з дзвюма глыбокімі разорамі паабапал (Жытк.). Тое ж атор (Зэльв. Сцяцко), аторыца (Жытк.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
лажбі́на Нізіна, месца паміж гор, пагоркаў (Слаўг., Шчуч.). Тое ж лажбіна́ (Пол.), лажбя́к (Слаўг., Пол.) .
□ ур. Лажбі́на (луг на беразе Нёмана, які парос лесам) каля в. Дакубава Гродз.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
прыле́сак Невялікі дробны лес, які знаходзіцца на полі або на краю ляснога масіву (Зах. Бел. Др.-Падб., Рэч., Слаўг.). Тое ж прыле́снічча, прыле́сенне, прыле́ссе, прылясоўе, прылясні́чча, прылясо́вічча (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
сухадо́л
1. Сенажаць на нізкім, але сухім месцы (БРС). Тое ж сухадоліна (Віц. Нік. 1895, Нас.).
2. Роў з крутымі берагамі, які ўтварыўся ад веснавых вод (Слаўг., Шчуч.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)