Verbum

падпя́тнік, ‑а, м.

Спец.

1. Прыстасаванне для апоры восі вертыкальнага вала.

2. Прыстасаванне для апоры ног весляра ў лодцы.

плюсо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы; Р мн. ‑совак; ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плюсаваць.

2. Плюсавальная машына.

праса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Спец. Стан паводле знач. дзеясл. прасядаць — прасесці. Прасадка чыгуначнага палатна.

праска́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Спец. Пэўны лік збояў, які пазбаўляе каня права на прыз.

прато́н, ‑а, м.

Спец. Стабільная элементарная часцінка рэчыва з дадатным электрычным зарадам, якая ў спалучэнні з электронам утварае атам.

[Ад грэч. protōs — першы.]

пратэзава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Спец. Забяспечыць (забяспечваць) пратэзам; замяніць (замяняць) пратэзам страчаныя часткі цела.

пратэі́ны, ‑аў; адз. пратэін, ‑у, м.

Спец. Простыя бялкі, аснова, на якой пабудаваны асобныя клеткі жывёльнага арганізма і раслін.

[Ад грэч. prōtos — першы, галоўны.]

праяві́цель, ‑ю, м.

Спец. Водны раствор хімічнага рэчыва, які ўжываецца для ператварэння нябачнага адлюстравання на плёнцы, пласцінцы ў бачнае.

пало́ній, ‑ю, м.

Спец. Радыеактыўны хімічны элемент, мяккі серабрыста-белы метал, падобны па сваіх уласцівасцях на тэлур і вісмут.

[Названы ў гонар Польшчы; лац. Polonia.]

палярызацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да палярызацыі (у 1 знач.); заснаваны на палярызацыі. Палярызацыйныя ўласцівасці. Палярызацыйны мікраскоп.