Verbum

дэнансава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак. і незак., што (спец.).

У міжнародным праве: аб’явіць (аб’яўляць) аб несапраўднасці дагавору, пагаднення і пад.

Д. дагавор.

|| наз. дэнансава́нне, -я, н. і дэнанса́цыя, -і, ж.

дэнатура́т, -у, М -ра́це, м.

Этылавы спірт-сырэц са спецыяльнымі дабаўкамі, прызначаны для тэхнічных мэт.

дэнацыяналізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Вярнуць (вяртаць) нацыяналізаваную маёмасць ранейшым уладальнікам.

|| наз. дэнацыяналіза́цыя, -і, ж.

дэндрало́гія, -і, ж.

Раздзел батанікі, які вывучае дрэвы і кустовыя расліны.

|| прым. дэндралагі́чны, -ая, -ае.

дэндра́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

Батанічны сад (або яго частка), у якім вырошчваюцца калекцыі розных відаў дрэў і кустоў для навукова-даследчых і культурна-асветных мэт.

дэндро́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па дэндралогіі.

дэнці́н, -у, м. (спец.).

Касцяная тканка зуба.

дэпазі́т, -у, М -зі́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Грошы або каштоўныя паперы, якія ўносяцца ў крэдытную ўстанову для захавання або са спецыяльнай мэтай.

|| прым. дэпазі́тны, -ая, -ае.

дэпане́нт, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Асоба, якая ўнесла дэпазіт.

|| прым. дэпане́нцкі, -ая, -ае.

дэпані́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

1. Унесці (уносіць) дэпазіт.

2. Перадаць (перадаваць) на захаванне.

Д. навуковую працу.

|| наз. дэпані́раванне, -я, н.