Verbum

дабраду́шны, -ая, -ае.

Добры і мяккі па характары чалавек. Гэта была дабрадушная і прыемная жанчына.

|| наз. дабраду́шнасць, -і, ж.

дакла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які робіць даклад (у 1 знач.).

|| ж. дакла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

двайні́к¹, -а́, мн. -і́, -о́ў, м., чый або каго.

Чалавек, які мае поўнае падабенства з другім чалавекам. Мой д.

дзюба́ты, -ая, -ае.

1. 3 доўгай дзюбай. Д. бусел.

2. Падобны на дзюбу. Прамову гаварыў чалавек з дзюбатым носам.

дзяцю́к, дзецюка́, мн. дзецюкі́, дзецюко́ў, м. (разм.).

Юнак, дарослы хлопец; яшчэ нежанаты малады чалавек. Стаяў плячысты д. з гармонікам.

жулікава́ты, -ая, -ае.

1. Схільны жульнічаць, махляваць. Ж. чалавек.

2. Уласцівы жуліку; хітры. Ж. выгляд.

|| наз. жулікава́тасць, -і, ж.

заско́к, -у, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Адхіленне ад нормы ў паводзінах, думках. Чалавек з заскокам. Заскокі ў разважаннях.

зняво́лены, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Чалавек, пазбаўлены волі, які знаходзіцца ў турме.

|| ж. зняво́леная, -ай, мн. -ыя, -ых.

золаташука́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які займаецца адшукваннем і распрацоўкай залатых радовішчаў, россыпаў.

|| прым. золаташука́льніцкі, -ая, -ае.

куро́ртнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які лечыцца, адпачывае на курорце.

|| ж. куро́ртніца, -ы, мн. -ы, -ніц.