Verbum

малача́евы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да малачаю. Малачаевы сок.

2. у знач. наз. малача́евыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, лісты і сцёблы якіх утрымліваюць белы сок.

маляўні́часць, ‑і, ж.

Уласцівасць маляўнічага. Па сваіх памерах, па багаццю і разнастайнасці жывёл і раслін, па маляўнічасці краявідаў Белавежская пушча вылучаецца сярод усіх лясоў Еўропы. В. Вольскі.

по́месь, ‑і, ж.

Парода, патомства, атрыманыя ад скрыжавання жывёлы або раслін розных відаў, народ, гатункаў. Мул — помесь асла з кабылай. // Асобная жывёліна або расліна, атрыманая такім спосабам.

размнажэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. размнажаць — размножыць і размнажацца — размножыцца.

2. Аднаўленне патомства жывёльным або раслінным арганізмам. Бясполае размнажэнне. Палавое размнажэнне. Вегетатыўнае размнажэнне раслін.

се́мечка, ‑а; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш.-ласк. да семя (у 1 знач.).

2. Семя ў плодзе некаторых раслін: яблыні, грушы і інш.; зярнятка. Семечка грушы.

татэ́м, ‑а, м.

Пэўны від жывёл, раслін ці які‑н. прадмет нежывой прыроды, што служыць аб’ектам рэлігійнага пакланення. // Герб племені з відарысам такой жывёлы, расліны і пад.

[Англ. totem з мовы паўночнаамерыканскіх індзейцаў.]

цяцю́шнік, ‑у, м.

Травяністая паўпаразітычная расліна сямейства залознікавых з белымі ці бледна-фіялетавымі кветкамі, якая прысмоктваецца каранямі да іншых травяністых раслін і часткова харчуецца за іх кошт.