перакава́ць сов., в разн. знач. перекова́ть;

п. каня́ — перекова́ть ло́шадь;

п. усі́х ко́ней — перекова́ть всех лошаде́й;

п. падко́ву — перекова́ть подко́ву;

пра́ца ~ва́ла злачы́нца — труд перекова́л престу́пника;

◊ п. мячы́ на ара́лы — перекова́ть мечи́ на ора́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ross

n -es, -e высок. конь;

sich aufs ~ schwíngen* се́сці на каня́

◊ auf dem hóhen ~ sítzen* разм. задзіра́ць нос;

so ein ~! ну і ду́рань!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тра́верс​1

(фр. traverse, ад лац. transversus = папярочны)

1) папярочнае ўкрыццё (насып) у акопах, траншэях і ходах злучэння, якое засцерагае ад агню з флангаў;

2) папярочная дамба, якая ідзе ад берага да сярэдзіны ракі;

3) бакавы рух каня галавой да сценкі манежа (параўн. ранверс).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кля́ча 1 ’худы заезджаны конь’ (ТСБМ, Жыв. сл.), таксама пра чалавека (Жыв. сл.). Укр. кляча, рус. кляча, ст.-рус. клѧча ’тс’. Усходнеславянская інавацыя. Да klęčati ’падаць на калені’ (гл. клякаць). Пра назву каня гл. Адзінцоў, 140.

Кля́ча 2 ’бакавы брусок у рыбалоўнай сетцы, да якога яна прымацоўваецца зверху і знізу’ (ТС, Нар. словатв.). Параўн. укр. кляч ’тс’. Словаўтваральна да *klękja, якое ад klękati ’згінацца’ (ЕСУМ, 2, 471).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

siadać

незак. садзіцца; сядаць;

siadać do stołu — садзіцца (сядаць) за стол;

siadać na koń — садзіцца на каня;

proszę siadać! — сядайце, калі ласка!; сядайце!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перасі́ліць сов.

1. переси́лить; одоле́ть, поборо́ть;

п. сапе́рніка — переси́лить (одоле́ть) сопе́рника;

2. перен. (преодолеть чувство, ощущение) переси́лить, переборо́ть, поборо́ть;

п. боль — переси́лить (переборо́ть, поборо́ть) боль;

3. надорва́ть;

п. каня́ — надорва́ть ло́шадь;

◊ п. сябе́ — поборо́ть себя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хаму́т, -та́ м., в разн. знач. хому́т;

зняць з каня́ х. — снять с ло́шади хому́т;

рысо́рны х. — рессо́рный хому́т;

◊ біць у х. — арта́читься;

запрэ́гчы ў х. — запря́чь в рабо́ту;

х. на шы́ю — хому́т на ше́ю

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запрэ́гчы

1. ánspannen vt, éinspannen vt, ánschirren vt;

запрэ́гчы каня́ ў калёсы das Pferd an [vor] den Wágen spánnen, das Pferd éinspannen [ánschirren];

2. перан. разм. (нагрузіць работай каго-н.) j-n éinspannen; j-m éine Árbeit áufhalsen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hobble

[ˈhɑ:bəl]

1.

v.i.

1) чыкільга́ць, чыкіля́ць, кульга́ць

2) ісьці́ хіста́ючыся

2.

v.t.

пу́таць

3.

n.

1) чыкільга́ньне, кульга́ньне n.

2) пу́та n. (для каня́)

3) informal цяжко́е стано́вішча, бяда́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

навары́ць, ‑вару, ‑варыш, ‑варыць; зак.

1. чаго. Варачы, нагатаваць у патрэбнай колькасці; згатаваць. Дзе бушавала смерць з пажарам, Разложым ціхі аганёк, Абутак высушым, наварым Салдацкай кашы кацялок. Глебка.

2. чаго. Наплавіць у нейкай колькасці. Наварыць сталі.

3. што. Павялічыць (які‑н. металічны прадмет), прыварыўшы кавалак металу. У кузню заходзіла шмат сялян з навакольных вёсак — хто каня падкаваць, хто парог наварыць. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)