камандо́р, ‑а, м.

1. Вышэйшае званне ў рыцарскім ордэне. // Асоба, якая мае гэта званне.

2. Уст. Начальнік атрада суднаў без адміральскага чыну. Камандор эскадры.

3. Званне старшыні яхт-клуба. // Асоба, якая мае гэта званне (у некаторых краінах Заходняй Еўропы, у ЗША і ў СССР да 1926 г.). // Кіраўнік конных, лыжных, аўтамабільных і пад. спаборніцтваў.

[Фр. commandeur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ку́хта 1 ’прыслужнік, вучань повара’ (Нас., Яруш.). Запазычанне з польск. kuchta ’тс’ (гл. Слаўскі, 3, 307–308).

Ку́хта 2 ’прайдзісветка, асоба лёгкіх паводзін’ (Нар. словатв.). Параўн. польск. kuchta ў значэнні ’служанка’. Відаць, беларускае слова ўзнікла пад семантычным уплывам польск. kokota ’асоба лёгкіх паводзін’.

Ку́хта 3 ’бядняк’ (Рам.). Да кухта 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

confidant

[ˈkɑ:nfɪdænt]

n.

1) даве́раная асо́ба

2) сардэ́чны ся́бра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

toastmaster

[ˈtoʊstmæstər]

n.

тамада́ f., асо́ба, яка́я вядзе́ банке́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

New American

асо́ба, яка́я няда́ўна прыняла́ амэрыка́нскае грамадзя́нства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

raja, rajah

[ˈrɑ:dʒə]

n.

ра́джа -ы m. (ты́тул, асо́ба)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bailee

[,beɪˈli:]

n.

асо́ба, яка́я бярэ́ рэ́чы на перахо́ўваньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

undesirable

[,ʌndɪˈzаɪərəbəl]

1.

adj.

непажада́ны

2.

n.

непажада́ная асо́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

набо́б, ‑а, м.

1. Тытул правіцеляў індыйскіх правінцый. // Асоба, якая мае такі тытул.

2. перан. Вельмі багаты чалавек, які жыве ў раскошы.

[Англ. nabob, фр. nabab, ад араб. мн. л. núvvāb — князькі ў мусульманскай Індыі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэліге́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якая належыць да інтэлігенцыі; чалавек разумовай працы. Хрысцюк лічыў сябе інтэлігентам. У яго разумовая праца. Дуброўскі.

[Ад лац. intelligens, intelligentis — які разумее, ведае; спецыяліст.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)