Verbum

брадзі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да браджэння (у 1 знач.). Брадзільная вытворчасць. // Які служыць для браджэння. Брадзільны чан.

буж, ‑а, м.

Інструмент у выглядзе металічнага стрыжня або гумавай трубкі, які выкарыстоўваецца ў медыцыне для даследавання трубчастых органаў.

[Фр. bougie.]

буква́р, ‑а, м.

Кніжка для першапачатковага навучання грамаце. Чытаць буквар. □ Ад старэйшага брата, другакласніка Міхася, Петруську застаўся буквар. Краўчанка.

бунтаўшчы́к, ‑а. м.

Удзельнік бунту ​¹, бунтар. [Казацкі афіцэр:] — Крамольнікі! Бунтаўшчыкі! Для вас ужо царскія законы — не законы?! Сваволіць? Бунтаваць? Колас.

бур ​¹, ‑а, м.

Інструмент для свідравання пры даследаванні глебы, горных народ і пад.

[Ад ням. Bohrer.]

бур ​²,

гл. буры ​².

грузавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да грузу (у 2 знач.). Грузавы паток. // Прызначаны для перавозкі грузаў. Грузавы аўтамабіль.

дактыласкапі́я, ‑і, ж.

Вывучэнне рысунка скуры на пальцах рук чалавека; зняцце адбіткаў з пальцаў рук для ўстанаўлення асобы злачынца.

[Ад грэч. daktylos — палец і skopeō — гляджу.]

вызнача́льнік, ‑а, м.

Кніжн.

1. Тое, што сабою вызначае што‑н. Рытмічны вызначальнік.

2. Дапаможнік для вызначэння. Вызначальнік раслін.

выме́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, які можа быць вымераны. Вымерная велічыня.

2. Які служыць для вымярэння, вымяральны. Вымерная рулетка.

выпрабава́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны, устаноўлены для выпрабавання. Выпрабавальны палігон. Выпрабавальны тэрмін.

2. Тое, што і дапытлівы. Выпрабавальны позірк.