Verbum

зненаві́дны, -ая, -ае (разм.).

Ненавісны.

Сяляне гадамі адпрацоўвалі зненавідную паншчыну.

|| наз. зненаві́днасць, -і, ж.

знепрыто́мнець, -ею, -ееш, -ее; зак.

Страціць прытомнасць.

Раптам знепрытомнеў пасажыр.

знервава́ны, -ая, -ае.

Даведзены да нервознага стану; нервовы.

З. чалавек.

|| наз. знервава́насць, -і, ж.

знервава́цца, -рву́юся, -рву́ешся, -рву́ецца; -рву́йся; зак.

Стаць вельмі нервозным.

знервава́ць, -рву́ю, -рву́еш, -рву́е; -рву́й; -рвава́ны; зак., каго.

Давесці да нервознага стану.

З. каго-н. прыдзіркамі.

знерухо́мець, -ею, -ееш, -ее; зак.

Стаць нерухомым.

знеслаўле́нне гл. зняславіць.

знеслаўля́цца гл. зняславіцца.

знеслаўля́ць гл. зняславіць.

зне́сці¹, знясу́, знясе́ш, знясе́; знясём, знесяце́, знясу́ць; знёс, зне́сла і знясла́; знясі́; зне́сены; зак.

1. каго-што. Несучы, даставіць, спусціць уніз.

З. слоікі з варэннем у склеп.

2. каго-што. З сілай скінуць, зрушыць з чаго-н., адкуль-н.

Мост знесла (безас.) вадой.

Ураган знёс дах.

3. што. Разбурыць, разабраўшы, зняць з паверхні.

З. старую хату.

4. што. Тое, што і зняць (у 4 знач.).

5. каго-што. Прынесці з розных месц у адно (многае, многіх).

З. каменне ў кучу.

6. што. Адыходзячы, узяць з сабой, украсці.

З. чужую кнігу.

7. перан., што. Сцярпець, перанесці.

Моўчкі з. крыўду.

|| незак. зно́сіць, зно́шу, зно́сіш, зно́сіць.

|| наз. знос, -у, м. (да 3 знач.).

Стары дом ідзе на з.