уз’е́зд м.

1. род. уз’е́зду (действие) взъезд, въезд;

2. род. уз’е́зда (место подъёма, въезда) взъезд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хмель I, род. хме́лю м., бот. хмель

хмель II, род. хме́лю м. (состояние опьянения) хмель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

што́пар м.

1. род. што́пара (для откупоривания бутылок) што́пор, про́бочник;

2. род. што́пару ав. што́пор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эльзеві́р

1. род. эльзеві́ра м. (книга) эльзеви́р;

2. род. эльзеві́ру только ед., м. (шрифт) эльзеви́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эміра́т

1. род. эміра́ту м. (система государственного управления) эмира́т;

2. род. эміра́та м. (государство) эмира́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

redhead

[ˈredhed]

n.

1) ры́жы -ага m., ры́жая f.

2) род ка́чкі з чырво́най галаво́й

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

clan

[klæn]

n.

1) род, клян -у m., пле́мя n.

2) клі́ка f., гру́па f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ву́гал, род. скл. вугла́ (БРС, Нас., Др.-Падб., Шат., Касп., Бяльк., Інстр. I, КЭС, Жд., 1) ’частка сушы, якая вуглом уразаецца ў балоцістае месца або сенажаць’ (Яшк.), вуго́л ’месца, дзе межы поля ўтвараюць прамы вугал’ (Яшк.). Рус. у́гол, род. скл. угла́, укр. ву́гол, ст.-рус. уг(ъ)лъ, ст.-слав. ѫгълъ, польск. węgieł, род. скл. węgla, чэш. úhel, славац. uhol, в.-луж. nuhł, н.-луж. nugeł, балг. ъ́гъл, серб.-харв. у̏гао, у̏гал, род. скл. у̏гла, славен. vȏgǝl, род. скл. vȏgla. Прасл. ǫgъlъ (Махэк₂, 666; Скок, 3, 536). Роднаснымі з’яўляюцца лац. angulus ’вугал’, умбр. anglom‑e ’ad angulum’, арм. ankiun, angiun ’тс’, ст.-інд. áṅgam н. р. ’член’, aṅgúriḥ, aṅgúliḥ ’палец’, aṅgulīyam ’пярсцёнак’, а таксама лат. ancus ’крывы, выгнуты’, unkus ’тс’ ст.-інд. aṅkáh ’круг’ (Вальдэ-Гофман, 1, 46; Майргофер, 1, 19). Думка Вальдэ (KZ, 34, 513) аб запазычанні слав. *ǫgъlъ з лац. angulus адмаўляецца большасцю даследчыкаў (Праабражэнскі, 2, 117 і наст.; Фасмер, 4, 145; Махэк₂, там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

патаге́нны

(ад гр. pathos = боль, пакута + genos = род)

мед. хваробатворны (напр. п-ыя мікробы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

у́нты́ мн. у́нты, род. у́нтаў, ед. унт, род. у́нта м., у́нта, род. у́нты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)