Парода ’група свойскай жывёлы аднаго віду і агульнага паходжання, якая адрозніваецца ад іншых груп пэўнымі прыкметамі; разнавіднасць раслін; род, сям’я, радня; прыналежнасць да якой-н. сацыяльнай групы; сацыяльнае паходжанне’. Да род (гл.); да таго ж породня́ (ТС) ’род, парода’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ангіястамі́я
(ад ангія- + гр. stoma = адгуліна)
налажэнне на крывяносныя сасуды фістул, што дазваляе перыядычна браць у жывёлы кроў ва ўмовах працяглага доследу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гнотабіёты
(ад гр. gnotos = бачны + біёта)
жывёлы, вырашчаныя ва ўмовах поўнай стэрыльнасці, свабодныя ад мікраарганізмаў, вірусаў і макрапаразітаў; выкарыстоўваюцца для эксперыментальнай работы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кросбры́дзінг
(англ. crossbreeding, ад cross = скрыжоўванне + breeding = развядзенне)
разнавіднасць аўтбрыдзінгу, метад развядзення сельскагаспадарчых жывёл, пры якім скрыжоўваюцца жывёлы розных парод (параўн. інбрыдзінг).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ліпакаі́н
(ад гр. lipos = тлушч + kaio = спальваю)
прэпарат, які атрымліваюць з падстраўнікавай залозы буйной рагатай жывёлы; выкарыстоўваецца пры захворваннях печані, цукровым дыябеце.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тэлазіі́ды
(н.-лац. thelaziidae)
сямейства гельмінтаў класа нематодаў паразітуюць у арбітальнай поласці і вывадных пратоках слёзных залоз птушак, буйной рагатай жывёлы, зуброў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фасцыёла
(н.-лац. fasciola)
гельмінт сям. фасцыялідаў, паразітуе ў жоўцевых пратоках печані, жоўцевым пузыры авечак, буйной рагатай жывёлы, іншых траваедных і чалавека.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фля́кі
(польск. flaki, ад ням. Fleck = кавалак чаго-н.)
1) кішкі, вантробы, трыбухі жывёлы;
2) страва, прыгатаваная з кішак, рубца і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
хіратэ́рыі
(ад гр. cheir = рука + therion = звер)
жывёлы канца палеазою і пачатку мезазою, вядомыя па адбітках слядоў, што нагадваюць адбіткі рукі чалавека.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Вы́пуск ’дзеянне па дзеяслову выпускаць’ (БРС); ’выган, агароджанае месца для жывёлы’ (Бяльк., ДАБМ, 785; Нікан., Ліс.), вы́пуск ’тс’ (Нікан.), віпуск ’абложная зямля’ (ДАБМ, 858). Рус. дыял. вы́пуск ’выган’, польск. wypusk ’агароджаны выган недалёка ад дома’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выпускаць (гл. пускаць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)