буера́к обл. яр, род. я́ра м.; яро́к, род. ярка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Румя́нец ’ружовы ці ярка-чырвоны колер твару’, ’ружовая ці ярка-чырвоная афарбоўка неба пры ўзыходзе сонца’ (ТСБМ). Да румяны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

палымя́ны, -ая, -ае.

1. Які мае ярка-чырвоны колер, колер полымя.

П. захад.

2. перан. Вельмі палкі, страсны, моцны (высок.).

П. патрыёт.

Палымяная прамова.

|| наз. палымя́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кума́ч, ‑у, м.

Баваўняная тканіна ярка-чырвонага колеру.

[Араб. kumāš.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асвятлі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ве́тліцца; зак.

Стаць светлым, асветленым, бачным.

Вуліца ярка асвятлілася.

Твар чалавека асвятліўся шчаслівай усмешкай (перан.: стаў радасным ад усмешкі).

|| незак. асвятля́цца, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грана́т¹, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

Паўднёвае дрэва ці куст сямейства чальчаковых, а таксама яго круглы ярка-чырвоны плод з кісла-салодкім сокам.

|| прым. грана́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

carnation [kɑ:ˈneɪʃn] n.

1. bot. гваздзі́к

2. я́рка-ружо́вы або́ чырво́ны ко́лер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schárlachrot

a я́рка-чырво́ны, барво́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hóchrot

a пунсо́вы, я́рка-чырво́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

karmesínrot

a ярка-чырво́ны, кармі́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)