уво́д, -а і -у, М -дзе, м.

1. -у, гл. увесці.

2. -а. Устройства, месца, праз якое што-н. уваходзіць, устаўляецца; прыёмная частка машыны або ўстаноўкі.

Электрычны ў.

|| прым. уво́дны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рэле́, нескл., н.

Аўтаматычны прыбор, што замыкае або размыкае электрычны ланцуг пры пэўных умовах, на якія гэты прыбор павінен рэагаваць.

[Фр. relais.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засцерага́льнік м спец, вайск Schútzvorrichtung f -, -en;

электры́чны засцерага́льнік eléktrische Sícherung

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

самава́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Металічнае прыстасаванне для кіпячэння вады з награвальнай трубой у сярэдзіне.

Ставіць с. (пачаць кіпяціць ваду ў самавары). Электрычны с.

|| памянш. самава́рчык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. самава́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перарыва́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне, пры дапамозе якога спыняецца і зноў прапускаецца электрычны ток у ланцугу, паток газу або вадкасці ў трубаправодзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлодальнаме́р, ‑а, м.

Спец. Электрычны прыбор для вымярэння адлегласцей пры геадэзічных работах, заснаваны на вымярэнні часу распаўсюджання святла паміж пунктамі мясцовасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трале́йбус, ‑а, м.

Шматмесная пасажырская машына, што ездзіць па бязрэйкавай дарозе і мае электрычны рухавік, які атрымлівае энергію ад двух правадоў.

[Англ. trolleybus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрамагні́т, ‑а, М ‑ніце, м.

Прыстасаванне з жалезнага стрыжня, абматанага ізаляваным дротам, па якім праходзіць электрычны ток і намагнічвае гэты стрыжань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрапрыво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Устройства для прывядзення ў рух механізма або машыны, у якім крыніцай механічнай энергіі з’яўляецца электрычны рухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kráftstrom

m -(e)s, -ströme электраэне́ргія, электры́чны [сілавы́] ток

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)