эску́да

(парт., ісп. escudo = літар. герб, шчыт)

грашовая адзінка Партугаліі, роўная 100 сентава, Чылі, роўная 100 сентэсіма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тырэатаксіко́з

(ад гр. thyreos = шчыт + таксікоз)

паталагічны стан арганізма, які ўзнікае пры павышанай сакраторнай функцыі шчытападобнай залозы (гіпертырэозе).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

білбо́рд

(англ. billboard, ад bill = аб’яўляць у афішах + board = дошка)

рэкламны шчыт (на гарадской вуліцы, на дарозе і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

табло́

(фр. tableau = карціна, ад лац. tabula = дошка)

шчыт, на якім пры дапамозе светлавога сігналу перадаецца якая-н. інфармацыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пратрашча́ць, ‑шчу, ‑шчыт, ‑шчыць; зак.

1. Утварыць трэск, траскатню. Стрэлы пратрашчалі ў ранішнім паветры, водгулле гулка разнесла іх па далёкіх цяснінах. Быкаў.

2. што і без дап. Разм. Сказаць што‑н. хутка, гучна. У лесе абмяркоўвалі салаўя. Сойка пратрашчала: — Які ён шэры! Непрыкметны. «Вожык».

3. што і без дап. Трашчаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shield

[ʃi:ld]

1.

n.

1) шчыт -а́ m.

2) ахо́ва f.

3) Tech. экра́н -а m.

2.

v.t.

абараня́ць, ахо́ўваць, засланя́ць

3.

v.i.

служы́ць абаро́най, ахо́вай, засло́най

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скутаза́ўр

(ад гр. skutos = шчыт + -заўр)

паўзун пермскага перыяду (гл. палеазой) атрада парэязаўраў, цела на спіне якога было пакрыта касцявымі шчыткамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

размеркава́льны

1. Vertéilungs-;

размеркава́льны пункт Vertéilungsstelle f -, -n;

2. тэх.:

размеркава́льны шчыт эл. Scháltbrett n -(e)s, -er;

размеркава́льная прыла́да Vertéileranlage f -, -n;

размеркава́льны вал аўта. Nóckenwelle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шчытавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да шчыта (у 2, 3 знач.). Шчытавы затвор. // Зроблены са шчытоў (у 2 знач.). Побач са шчытавымі дамамі вырасталі грубы з брусчаткі, акрэсліваючы будучыя вуліцы. Савіцкі. // Які праводзіцца з дапамогай шчыта (у 2 знач.). Шчытавы спосаб будаўніцтва тунеля.

2. Спец. Які мае шчыт (у 6 знач.). Шчытавая тля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скута́гій

(п.-лац. scutagium, ад лац. scutum = шчыт)

ваенны пабор у сярэдневяковай Англіі, які браўся з трымальнікаў ленаў замест асабістай вайсковай службы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)