адубе́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Які адубеў, змёрз, загінуў.

2. Які стаў нягнуткім ад холаду; скарчанелы.

Адубелыя рукі.

3. Каляны, цвёрды ад вады, марозу.

А. плашч.

|| наз. адубе́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

compact​2 [kəmˈpækt] adj.

1. кампа́ктны, цвёрды

2. сці́слы (стыль), лакані́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unflinching [ʌnˈflɪntʃɪŋ] adj. рашу́чы, цвёрды, непахі́сны, сто́йкі;

unflinching courage непахі́сная му́жнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unwavering [ʌnˈweɪvərɪŋ] adj. fml непахі́сны, цвёрды, сто́йкі;

unwavering faith непахі́сная ве́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kompákt

a кампа́ктны, шчы́льны, цвёрды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

máuerfest

a надзе́йны, цвёрды, непахі́сны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stáhlhart

a цвёрды як сталь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stéinhart

a цвёрды, як ка́мень

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кару́нд, ‑у, М ‑дзе, м.

Вельмі цвёрды мінерал, разнавіднасцямі якога з’яўляюцца рубін, тапаз, сапфір.

[Ням. Korund.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цырко́ній, ‑ю, м.

Хімічны элемент, серабрыста-белы, цвёрды, тугаплаўкі метал, які прымяняецца ў тэхніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)