úmfallen

* vi (s) па́даць, упа́сці, (з)валі́цца; пераку́львацца, абаро́чвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

collapse​2 [kəˈlæps] v.

1. абвалі́цца, абру́шыцца

2. звалі́цца, зле́гчы; упа́сці ду́хам

3. пацярпе́ць крах, правалі́цца (пра планы)

4. скла́двацца, склада́цца; разбіра́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ма́ўнуць ’упасці, паваліцца’, ’ступіць нагой у што-н.’ (ігн., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене і інш. (LKK, 16, 183), слова паходзіць з літ. mauti ’ляцець’, ’упасці, паваліцца’. Лаўчутэ (Балтызмы, 145) дадае значэнні літ. слова ’валіць, перакідвацца’, таму што ’паваліцца’ ў слоўніках літоўскай мовы не пададзена.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абшусну́цца ’абарвацца, упасці’ (Нас.), кантамінацыйнае ўтварэнне ад абшаснуцца (гл.) і шусць, шустры (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́раніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Даць магчымасць скаціцца, упасці (пра слязу). А я не выраню слязы, хоць сэрца сціснула ад болю... А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павалі́цца, ‑валюся, ‑валішся, ‑валіцца; зак.

Упасці, зваліцца. Паваліцца на падлогу. Паваліцца на зямлю. □ — Эх, — уздыхнуў Лабановіч, — каб ведаў, дзе павалішся, там саломкі падаслаў бы... Колас. Заблытаўшыся ў густых сцяблінках, Насця павалілася. Сіняўскі. // Легчы, упасці ў знямозе на што‑н. ад стомленасці, слабасці і пад. Партызаны наваліліся спаць проста на зямлю, дзе хто стаяў. Асіпенка. [Юры] падышоў да канапы і, стомлены, паваліўся на яе. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хра́снуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. груб. Упасці, паваліцца, моцна стукнуўшыся. Зараз жа грымнуў стрэл, і чорны дзядзька храснуўся на зямлю, ухапіўшыся рукамі за жывот. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

níederfallen

* vi (s) па́даць, упа́сці, кі́дацца (уні́з, ніц, на зямэ́р)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

surrender​2 [səˈrendə] v.

1. здава́ць, здава́цца; капітулява́ць

2. fml адмаўля́цца;

surrender (oneself) to smth. паддава́цца чаму́-н.;

surrender to despair упа́сці ў ро́спач

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Па́цнуцца ’стукнуцца, трэснуцца’ (ТС). Да пац©, пацаць (гл.). Параўн. таксама польск. pacnąć ’ляснуцца, упасці на зямлю, плюхнуцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)