ВІГО́НЬ

(франц. vigogne),

1) рыхлая пушыстая пража з сумесі бавоўны ці яе адходаў i шарсцяных ачоскаў.

2) Тканіна з такой пражы.

т. 4, с. 140

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паўша́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Палавіна шара, а таксама прадмет такой формы.

Левае п. галаўнога мозга.

2. Адна з палавін зямнога шара ці нябеснай сферы.

Паўднёвае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піло́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Летні ваенны форменны галаўны ўбор без палёў, які першапачаткова насілі толькі пілоты; наогул шапачка такой формы.

|| прым. піло́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жніво́, -а́ і жні́ва, -а, н.

1. Уборка збожжавых культур жатнай тэхнікай.

2. Час такой уборкі.

Ж. ў разгары.

3. Зжатая збажына; ураджай.

|| прым. жні́ўны, -ая, -ае.

Жніўныя песні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

махо́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

1. Травяністая расліна сямейства паслёнавых, з лісця і сцябла якой атрымліваюць тытунь.

2. Тытунь ніжэйшага гатунку з такой расліны.

|| прым. махо́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́нус, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Геаметрычнае цела, якое ўтвараецца вярчэннем прамавугольнага трохвугольніка вакол аднаго з яго катэтаў.

2. Прадмет такой формы.

К. тэрыкона.

|| прым. ко́нусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

афо́рт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

Гравюра на медзі або цынку з малюнкам, пратраўленым кіслатой, а таксама адбітак з такой гравюры.

Выстаўка афортаў.

|| прым. афо́ртны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарфо́р, -у, м.

1. Мінеральная маса з высакаякасных гатункаў белай гліны.

Кубачкі з фарфору.

2. зб. Вырабы, посуд з такой масы.

Выстава фарфору 19 ст.

|| прым. фарфо́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

філармо́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

1. Установа, якая займаецца арганізацыяй канцэртаў і прапагандай музычнага мастацтва.

Артыст філармоніі.

2. Канцэртная зала такой установы.

|| прым. філармані́чны, -ая, -ае.

Ф. аркестр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

insfern

1.

adv у гэ́тых адно́сінах; у тако́й ступе́ні; паку́ль

2.

cj пако́лькі, бо

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)