Verbum

здушы́ць, здушу́, зду́шыш, зду́шыць; зду́шаны; зак., каго-што.

Душачы, сціснуць з сілай.

З. каго-н. у натоўпе.

Спазмы здушылі горла.

Сум балюча здушыў сэрца (перан.).

|| незак. зду́шваць, -аю, -аеш, -ае.

зна́чны, -ая, -ае.

1. Вялікі памерам, колькасцю, сілай.

Значныя страты.

У значнай ступені.

Значна (прысл.) больш.

2. Які мае вялікае значэнне, важны.

Значныя падзеі.

З. чалавек.

|| наз. зна́чнасць, -і, ж.

вы́калаціць, -лачу, -лаціш, -лаціць; -лачаны; зак., што.

1. Уручную збольшага абмалаціць, абабіць.

В. жыта.

2. Спагнаць сілай, прымусам або з цяжкасцю атрымаць (разм.).

В. нядоімкі.

|| незак. выкало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

папрыбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Прыбіць што-н. у многіх месцах, прыбіць усё, многае.

П. шыльды.

2. безас. Прыгнаць сілай вады, ветру ўсё, многае.

Папрыбівала лодкі да берага.

бурлі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; незак.

1. Бурна цячы, пералівацца, клекатаць.

Мора бурліць.

2. перан. Праяўляцца з вялікай сілай (пра падзеі, пачуцці і пад.); шумець.

Кроў бурліць, на месцы не сядзіцца.

Злосць бурліць.

феты́ш, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У першабытных народаў: прадмет, надзелены звышнатуральнай магічнай сілай, які служыць аб’ектам рэлігійнага культу.

2. перан. Тое, што карыстаецца бясспрэчным прызнаннем, чаму вераць і слепа пакланяюцца.