Разм. Той, хто разам з кім‑н. п’е, п’янствуе. Са свайго пакоя выглянула Аля. Але як толькі ўбачыла гаспадара з сабутэльнікам, у той жа момант дзверы яе пакоя зачыніліся.Кавалёў.Наперадзе ішоў Кастусь Канцавы — былы сябар і сабутэльнік Сашкі, нёс вялізны драўляны крыж.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mine1[maɪn]pron. мой, мая́, маё, мае́;
a friend of mine мой ся́бар;
This book is mine. Гэта кніжка мая.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
unfailing[ʌnˈfeɪlɪŋ]adj.
1. невычарпа́льны, невычэ́рпны;
his unfailing devotion яго бязме́жная адда́насць
2. надзе́йны; нязме́нны; нясто́мны;
an unfailing friend ве́рны ся́бар
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Сябры́на ’кола, асяроддзе сяброў; сяброўская бяседа’ (ТСБМ), ’суполка, арцель’ (Ласт.), ’хаўрус работнікаў’ (Гарэц.), ’блізкія па поглядах людзі, дружбакі; талака, грамада’ (Янк. БП, Сцяшк.), ’супольнікі’ (Сержп. Прымхі). Зборны назоўнік ад сябар (гл.), параўн. себра, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ся́бра, ‑а, м.
Тое, што і сябар. Прыпомнілася Андрэю Строніну, як .. адзін яго блізкі сябра запытаў: — Ці бачыш ты перад сабою калі што-небудзь для сябе светлае ў жыцці?Чорны.Французскі сябра скажа мне: — Глядзі ж На слаўны горад першых камунараў, На песенны і вогненны Парыж!А. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Кампа́н ’сябар, таварыш’ (Сцяш.). З польск.kompan ’таварыш, саўдзельнік гулянкі’ < с.-в.-ням.kompan, kumpän < ст.-франц.сотраіп < нар.лац.cum ’з’ і panis ’хлеб’, ’хто есць хлеб разам з кім-небудзь’ (Слаўскі, 2, 394).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
powiernik
м.
1. сардэчны сябар; прыяцель;
2.юр. пасярэднік; давераная асоба
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)