1. Лятаць плаўна і лёгка; лунаць. За акном у небе сінім Рэе голуб — белы цвет.А. Александровіч.Недзе, пад намі, Кружылі спалохана хмары, Ды адзінокія рэялі ў небе арлы.Танк.
2. Развявацца (пра сцяг). І там, дзе ў бітве сцяг наш рэяў, Цяпер узняўся новы дом.Прыходзька.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
флагшто́к, ‑а, м.
Шост для пад’ёму флага. А сёння паміж цёмна-сініх сосен на высокім флагштоку ўзвіўся чырвоны сцяг.Грахоўскі.
[Гал. vlagstok.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
chorągiew
1.сцяг;
wywiesić białą chorągiew — вывесіць белы сцяг; здацца;
2.рэл. харугва; пратэса;
3.гіст. конны атрад
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
штанда́р, ‑а, м.
1.Уст.Сцяг адпаведнага колеру, часта з вышываным або намаляваным гербам, як знак дзяржавы, вайсковай часці або якой‑н. грамадзянскай арганізацыі. Над шчыльнымі радамі крыжаносцаў лунаюць шматлікія сцягі і штандары з малюнкамі злавесна чорных арлоў, ваўкоў, мядзведзяў, з крыжамі, мячамі і рознымі рыцарскімі эмблемамі.В. Вольскі.//Сцяг кавалерыйскіх часцей у рускай (з 1731 па 1917 гг.) і некаторых іншых арміях. //Сцяг кіраўніка дзяржавы (цара, імператара і пад.), які паднімаўся на ваенным караблі, у палацы і пад. у час знаходжання там гэтай асобы.
2.Паэт.Сцяг. — Мір на зямлі мы абаронім І ўздымем аж да самых зор Штандар чырвоны.Танк.Чырванню шаўковай Зашумяць штандары, Хто ў няволі гнуўся, — Ўстане гаспадарыць.Купала.
[Ням. Standarte.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эспарцэ́т, ‑у, М ‑цэце, м.
Кармавая меданосная шматгадовая травяністая расліна сямейства бабовых. Калгас «Сцяг камунізма» пачаў вырошчваць бабовую культуру эспарцэт.«Беларусь».
[Фр. esparcette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́весіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., што.
1. Павесіць для агульнага агляду, азнаямлення. Вывесіць сцяг, аб’яву.
2. Развесіць для прасушвання, праветрывання. Вывесіць бялізну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палкавы́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да палка, належыць палку. Палкавы камандзір. Палкавы аркестр. □ Палкавы сцяг заўсёды ў палку павінен быць.Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
híssen
vt падня́ць (сцяг, вымпел); распусці́ць (ветразі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
hoist[hɔɪst]v. узніма́ць (сцяг, ветразь)
♦
be hoist/hoisted by/with one’s own petard быць пакры́ўджаным, стаць ахвя́рай свайго́ ж тру́ка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
хару́гва, ‑ы, ж.
1.Уст. Баявы сцяг войска. А вецер калыша харугвы палкоў ды чэша барады маскоўскіх паслаў.Вялюгін.
2. Царкоўны сцяг. часцей палотнішча на доўгім дрэўку з вобразамі святых, якое носяць у час рэлігійных свят. Цэлы сінкліт папоў, панаехаўшых сюды нагадавое свята з навакольных парафій, уваходзіў у царкву, за імі.. неслі абразы і харугвы.Машара.
[Ад манг. аронга — знак, сцяг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)