Су́шчык ’хударлявы чалавек’ (ТС), ’сухі кусочак хлеба’ (Вешт., Сл. Брэс.), ’сухое пячэнне з пшанічнай мукі’ (Мат. Гом.), ’сухі край у скібкі хлеба’ (Растарг.), сюды ж з іншым суфіксам сушчак ’худая жывёла’ (Гіл.). Параўн. укр. су́щиксухі абаранак’, рус. су́щик ’сушкі, сухар’. Суфіксальныя дэрываты ад незафіксаванага *сушч ’сухасць’, што да сухі (гл.), параўн. сушчы2, або ад суш, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

буяра́к Сухі дол (Калінк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

паўшкля́нкі, ж.

Палавіна шклянкі. Язэп сеў на сухі грудок. Хацелася дачакацца, пакуль бярозы наплачуць хоць паўшклянкі соку. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хамсі́н, ‑у, м.

Спец. Сухі і гарачы вецер на паўночным усходзе Афрыкі, які прыносіць шмат пяску і пылу.

[Араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тынк м Stuck m -(e)s, Putz m -es;

сухі́ тынк Trckenputz m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

лог м Hohlweg m -(e)s, -e;

сухі́ лог Trckental n -s, -täler

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

dry

[draɪ]

1.

adj.

1) сухі́, засо́хлы, вы́сахлы

2) сухі́, бязь сьлёзаў

dry sobs — усхлі́пваньні

3) сасьмя́глы

4) сухі́, хало́дны, нячу́лы

a dry answer — хало́дны адка́з

5) неціка́вы, ну́дны

6) сухі́, го́лы

dry facts — го́лыя фа́кты

7) сухі́, несало́дкі (пра віно́)

2.

v.t.

сушы́ць

Dry your hands — Вы́тры ру́кі

3.

v.i.

со́хнуць, высыха́ць; выпаро́ўваць; сушы́цца

to dry up —

а) высыха́ць, павысыха́ць (пра рэ́кі)

б) ско́нчыцца, вы́пісацца (як маста́к, пісьме́ньнік)

- dry law

- dry run

- dry spell

- wipe dry

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Сухуля́тсухі лес’ (Дабр.). Магчыма, ад польск. suche lato (гл. сухі, лета), “калі хутка ссыхае сырое дрэва” (Цвяткоў, Запіскі, 2, 1, 53).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ксе́ракс, -а і -у, м.

1. -у. Тое, што і ксераграфія (спец.).

2. -а, мн. -ы, -аў. Разнавіднасць размнажальнага апарата для ксераграфічнага электраграфавання, які выкарыстоўвае магнітны сухі друк.

3. -а. Адбітак, атрыманы пры дапамозе такога апарата; ксераграфічная копія (ксеракопія; разм.).

Зрабіць к. артыкула.

|| прым. ксе́раксны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Föhn

m -(e)s, -e фён (цёплы, сухі вецер)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)