радыка́л², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. У матэматыцы: знак (^), які абазначае здабыванне кораня з ліку або матэматычнага выразу, што стаіць пад гэтым знакам.

2. Устойлівая група атамаў у малекуле, якая мае няспараны электрон і здольная пераходзіць без змен з малекулы аднаго рэчыва ў малекулу другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жбан, ‑а, м.

Абл. Збан. Стаіць з вадой гліняны жбан, Мігціць газоўка слепавата. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

first name [ˈfɜ:stneɪm] n. імя́ (што стаіць перад прозвішчам);

be on first-name terms быць до́бра знаёмым, у сябро́ўскіх адно́сінах (з кім-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

siedem

sied|em

сем;

~miu murarzy stoi przed domem — сямёра муляроў стаіць перад домам;

~em domów stoi nad rzeką — сем дамоў стаіць каля ракі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

апаліты́чны

(ад а- + палітычны)

які стаіць убаку ад грамадска-палітычнага жыцця або ўхіляецца ад удзелу ў ім.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дых м разм Átem m -s, Átmung f -; Átmen n -s; Respiratión f -;

стаі́ць дых den Átem verhálten [ánhalten]*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

півава́рня, ‑і, ж.

Уст. Піваварны завод. Далёка на ўзгорку.. стаіць піваварня з высачэзным комінам. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stojący

stojąc|y

1. які стаіць;

dom wolno ~y — дом, які стаіць адасоблена; адасоблены дом;

2. стаячы;

miejsca ~e — стаячыя месцы;

~y kołnierzyk — стаячы каўнерык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перашко́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ко́д, ж.

1. Тое, што затрымлівае якія-н. дзеянні або развіццё чаго-н., стаіць на шляху ажыццяўлення чаго-н.

Пераадольваць перашкоды.

Бюракратычныя перашкоды.

2. Тое, што перагароджвае шлях, затрымлівае перамяшчэнне.

Паласа перашкод (мясцовасць са штучнымі канавамі, загародамі і пад.; спец.). Бег з перашкодамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дзьмухаве́ц, ‑хаўца, м.

Разм. Адуванчык. На цёмнай ужо, сакавітай траве абочын камячкамі кволага пуху стаіць дзьмухавец. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)