dairy

[ˈderi]

n., pl. -ries

1) малача́рня f.

2) мало́чная кра́ма

3) мало́чная фэ́рма; мало́чная гаспада́рка

dairy cattle — мало́чны ста́так

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cattle

[ˈkætəl]

n.

а) рага́тая жывёла, ста́так -ку m., бы́дла n., скаці́на f.

б) сво́йская жывёла, пагало́ўе n., жывы́ інвэнта́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pod

I [pɑ:d]

n.

струк -а́, стручо́к -ка́ m.

II [pɑ:d]

n.

1) мала́я чарада́ (пту́шак)

2) малы́ ста́так (кіто́ў, цюле́няў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

drove

I [droʊv]

v., p.t. of drive

II [droʊv]

n.

1) чарада́ f., ста́так -ку m.

2) нато́ўп, гурт -у́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пабры́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Брыкаць некаторы час. Наша справа, як у таго цяляці: пахадзіў па муражку, паласаваўся траўкай, пабрыкаў па волі і ў пуню... спачываць... Сіўцоў.

пабрыка́ць, а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., каго.

Убрыкнуць, перабрыкаць усіх, многіх. Жарабец пабрыкаў увесь статак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калга́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да калгаса, калгасаў, належыць ім. Калгасны статак. Калгасныя палеткі. Калгаснае будаўніцтва. // Які ўваходзіць у калгас, працуе ў калгасе. Калгаснае сялянства. Калгасны каваль. Калгасны аграном.

2. Заснаваны на калектыўнай форме гаспадаркі. Калгасны лад. Калгасная вытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе-не́будзь, прысл.

У якім-небудзь месцы. — Чакай жа, — сказаў Цімох, — заварочвай статак, пагонім у Чартавіцу, дзе-небудзь напаткаем іх, паганцаў! Колас. Калі надыходзіла ноч і якая калона спынялася на начлег, дзе-небудзь з боку, неўзаметку, прыстройваўся і экіпаж эмкі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кіраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.

1. Надаць неабходны кірунак. Выкіраваць статак у бок лесу. Выкіраваць воз на дарогу. □ Няўдаліца Сцяпан і тут не выкіраваў як трэба — утулкаю кола зачапіў за .. шула. Мележ.

2. перан. Накіраваць на належны жыццёвы шлях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АРДА́,

1) у цюркскіх і мангольскіх народаў першапачатковая ваенна-адм. арг-цыя або аб’яднанне некалькіх плямёнаў, лагер качэўнікаў; у сярэдневяковых цюрка-манг. феад. дзяржавах сталіца, стаўка хана. Адсюль назва дзяржаў, а таксама саюзаў качавых плямёнаў (напр., Залатая Арда, Крымская Арда).

2) Устарэлы тэрмін, які абазначае першапачатковую форму грамадскай арганізацыі чалавецтва — першабытны статак.

3) У пераносным сэнсе арда — шматлікае неарганізаванае зборышча людзей, натоўп.

т. 1, с. 474

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АМВРО́СІЕЎКА,

стаянка і косцішча верхняга палеаліту (каля 25—20 тыс. г. таму назад) каля в. Амвросіеўка (Данецкая вобл., Украіна). На стаянцы, дзе жылі першабытныя паляўнічыя, выяўлены рэшткі агнішчаў, вял. колькасць апрацаванага крэменю, на косцішчы — касцявыя рэшткі 983 зубраў. У археал. л-ры косцішча Амбросіеўка разглядаецца як месца адначасовага палявання на вял. статак зуброў, рэшткі свяцілішча ці вынік шматгадовага палявання жыхароў стаянкі.

т. 1, с. 310

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)