staruszek

м. стары; дзядок; дзядуля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dziadyga

м. пагард. стары корч

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бяззу́бы прям., перен. беззу́бый;

б. стары́ — беззу́бый стари́к;

б. жарт — беззу́бая шу́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

паку́тліва нареч. мучи́тельно; томи́тельно;

п. до́ўга ду́маў стары́ — мучи́тельно до́лго ду́мал стари́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

eldest

[ˈeldɪst]

adj.

найстарэ́йшы, са́мы стары́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

престаре́лый састарэ́лы, стары́; (сущ. — ещё; перестарок) разг. пераста́рак, -рка м., пярэ́старак, -рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

падупа́сці, -паду́, -падзе́ш, -падзе́; -падзём, -падзяце́, -паду́ць; -па́ў, -па́ла; -падзі́; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прыйсці да заняпаду.

Гаспадарка падупала.

2. Стаць слабым, хваравітым.

Стары зусім падупаў.

|| незак. падупада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гарба́ты, -ая, -ае.

1. Які мае горб (у 1 знач.).

Г. стары.

2. у знач. наз. гарба́ты, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Гарбун.

Гарбатага магіла выправіць.

3. Выгнуты, з гарбінкай.

Г. нос.

|| наз. гарба́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

bejáhrt

a пажылы́, у гада́х, стары́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

A. T.

= Altes Testament – Стары Запавет

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)