repress [rɪˈpres] v.

1. падаўля́ць, душы́ць; утаймо́ўваць; прыгнята́ць;

repress an uprising падаві́ць паўста́нне

2. рэпрэсі́раваць

3. стры́мліваць (пачуцці, смех і да т.п.);

repress tears стры́мліваць слёзы;

I could hardly repress my laughter. Я ледзь стрымліваў смех.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пазванчэ́ць, ‑эе; зак.

Стаць, зрабіцца больш звонкім. Смех пазванчэў. □ Адгрымела ноччу навальніца. Птушак пазванчэлі галасы. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўгамо́нлівы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і неўгамонны. О, што за погляд вачэй, смех неўгамонлівы, весні! Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unrestrained [ˌʌnrɪˈstreɪnd] adj. fml

1. нястры́маны, празме́рны

2. натура́льны;

unrest ra i ned laughter натура́льны смех

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vacuous [ˈvækujəs] adj. fml пусты́, беззмясто́ўны;

a vacuous stare бязду́мны по́гляд;

a vacuous laugh недарэ́чны смех

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schállend

a зво́нкі, гу́чны

~es Gelächter — гу́чны [мо́цны] смех

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сакаві́ты, -ая, -ае.

1. Які змяшчае шмат соку.

Сакавітыя суніцы.

Сакавітая трава.

2. перан. Яркі, свежы, каларытны.

Сакавітыя фарбы.

3. перан. Пра гук, голас: прыемны, звонкі, гучны.

С. смех.

4. перан. Пра словы, мову: трапны, вобразны.

Сакавітае слова.

Сакавітая мова вёскі.

|| наз. сакаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рагту́н, рягту́н, рігату́н ’частка ракі, якая не замярзае (на стаячай азярыне’ (клім., ЛА, 2). Да рагата́ць (гл.), рэ́гты ’гучны смех’, рэ́хтаць ’іржаць’ і пад. (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руса́лчын, ‑а.

Які мае адносіны да русалкі, уласцівы ёй. // Такі, як у русалкі; загадкавы, прывабны. Русалчын смех.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натя́нутый

1. прич. наця́гнуты, мног. панаця́гваны; напя́ты;

2. прил., перен. наця́гнуты; (напряжённый) напру́жаны; (неестественный) ненатура́льны; шту́чны;

натя́нутое сравне́ние наця́гнутае параўна́нне;

натя́нутый смех ненатура́льны смех;

натя́нутые отноше́ния наця́гнутыя адно́сіны;

натя́нутый вид ненатура́льны вы́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)