5. Не вызначаны дакладна (пра час, тэрмін, колькасць чаго-н.).
Н. час сябры ішлі моўчкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адле́таваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.
Прабыць, перажыць лета. Алешына ўжо, канешне, адлетавала, і, гледзячы на яе, сапраўды думалася пра познюю восень.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адме́тнасць, ‑і, ж.
Якасць адметнага; характэрнасць. У гэтым лісце [Багдановіча], асабліва ў яго канцоўцы, сапраўды добра вызначаны асноўныя вартасці паэтычнай адметнасці Купалы.Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заганары́цца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Пачаць ганарыцца. // Стаць ганарыстым, фанабэрыстым. [Алёша Касцянок] больш за ўсё баяўся, каб не падумалі, што ён сапраўды заганарыўся.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ласі́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лася, належыць яму. Ласінае мяса. Ласіны след. □ На разгалістым ласіным розе сапраўды вісеў бізун.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
really[ˈri:əli, ˈrɪəli]adv.
1.сапраўды́; на са́май спра́ве; па-сапра́ўднаму;
What really happened? Што на самай справе здарылася?
2. ве́льмі, на́дта; надзвы́чай;
a really hot day ве́льмі гара́чы дзень
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
літара́льна, прысл.
1.Прысл.да літаральны (у 1 знач.).
2.Разм. У прамым сэнсе слова; сапраўды. Палонныя літаральна замярзалі ў вялізным бараку.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
actually
[ˈæktʃuəli]
adv.
сапраўды́, факты́чна; у сапра́ўднасьці
Are you actually going to Belarus? — Ці вы напра́ўду е́дзеце ў Белару́сь?
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пра́воIIвводн. сл.сапраўды́, пра́ўда;
я, пра́во, не винова́т пра́ўда ж., я не вінава́ты;
◊
пра́во сло́вопрост. далібо́г.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пакружы́ць, ‑кружу, ‑кружыш, ‑кружыць; зак.
Кружыць некаторы час. [Андрэю] сапраўды стала неяк весела, бадзёра, хацелася нават падхапіць гэтага дружбака-хлапца ды пакружыць вакол сябе.Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)