надставно́й

1. надстаўны́;

надставна́я труба́ (тру́бка) муз. надстаўна́я труба́ (тру́бка);

2. надто́чаны;

надставно́й рука́в надто́чаны рука́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смы́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. што. Выскубваць кудзелю пры прадзенні.

С. кудзелю.

2. каго-што. Тузаць за што-н.

С. за рукаў.

3. Скубці, шчыпаць што-н.

С. цыбулю з вянка.

|| аднакр. смы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| зак. насмы́каць, -аю, -аеш, -ае; -аны.

|| наз. смы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закаса́цца сов. (загнуться) заверну́ться, подверну́ться, засучи́ться;

~са́лася крысо́ — заверну́лась (подверну́лась) пола́;

~са́ўся рука́ў — засучи́лся рука́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стары́к, ‑а, м.

Абл. Старыца. [Маёр:] — А тое, капітан, што гэты старык — рукаў вялікай ракі, мабыць, нават той самай ракі, да якой вы і хочаце прарвацца. Шашкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утачы́ць ​1, утачу, уточыш, уточыць; зак., што.

Сточваючы, звузіць шырыню (ляза).

утачы́ць ​2, утачу, уточыш, уточыць; зак., што.

Шыючы, уставіць кавалак матэрыі. Утачыць клін у рукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schlauch

m -s, Schläuche

1) рука́ў, шланг, кі́шка

2) разм. п’я́ніца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

втяжно́й уцяжны́;

втяжно́й рука́в насо́са техн. уцяжны́ рука́ў по́мпы;

втяжны́е ко́гти хи́щных живо́тных уцяжны́я кіпцюры́ драпе́жных жывёл;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tug​2 [tʌg] v.

1. (at/on) ту́заць, то́ргаць (за);

tug at smb.’s sleeve ту́заць каго́-н. за рука́ў

2. браць на буксі́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Hémdsärmel

m -s, - рука́ў кашу́лі [саро́чкі]

in ~n — без пінжака́, у адно́й кашу́лі [саро́чцы]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ubielić

зак. выбеліць, убяліць (аб сцяну рукаў, плечы); зрабіць белым

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)