Рэ́ка ’рака’ (ашм., Сл. ПЗБ). Націск пад уплывам польск. rzeka ’тс’, гл. рака́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

патамабіёнты

(ад гр. potamos = рака + біёнты)

арганізмы, якія жывуць у рэках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

tropic of Cancer

Тро́пік Ра́ка (паўно́чны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сплаўны́ сплавно́й;

с. лес — сплавно́й лес;

~на́я рака́ — сплавна́я река́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краб, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Род марскога рака з дзесяццю нагамі.

2. Мяса гэтай жывёліны.

3. Эмблема на форменнай фуражцы маракоў (разм.).

|| прым. кра́бавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мнагаво́днасць, ‑і, ж.

Уласцівасць мнагаводнага; багацце вады, вільгаці. Амазонка — першая рака па мнагаводнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проціра́кавы, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для папярэджання і лячэння рака. Проціракавая барацьба. Проціракавая прафілактыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмяле́ць, ‑ее; зак.

Стаць мелкаводным. Рака абмялела і парвалася на асобныя віры, затокі. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жардзі́на, ‑ы, ж.

Доўгая тоўстая жэрдка. Шуміць рака: да дна Жардзінай не дастаць. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выцяка́ць, ‑ае; незак.

1. Незак. да выцечы.

2. Браць пачатак. Рака выцякае з возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)