дыяфі́льм, ‑а, м.

Рад фатаграфій на пазітыўнай плёнцы, аб’яднаных агульным сюжэтам і літаратурным тэкстам; дыяпазітыўны фільм. Дзіцячыя дыяфільмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прее́мственный

1. перае́мны;

прее́мственный поря́док перае́мны пара́дак;

2. (последовательный) паслядо́ўны;

прее́мственный ряд явле́ний паслядо́ўны рад з’яў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

радо́к, -дка́, мн. -дкі́; -дко́ў, м.

1. гл. рад¹.

2. Частка тэксту або асобныя словы, літары, іншыя знакі, надрукаваныя ці напісаныя ў адну лінію.

Р. верша.

◊

Радок у радок — даслоўна, літаральна (спісаць, сказаць і пад.).

Чытаць паміж радкоў — здагадваючыся пра скрыты сэнс напісанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сіно́нім, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова (або выраз), якое гучаннем і напісаннем адрозніваюцца ад іншага, але супадае або блізкае па знач. з іншым словам (выразам), напр., «смелы» і «адважны»; «апусціць галаву» і «панурыць галаву».

|| прым. сінанімі́чны, -ая, -ае.

С. рад назоўнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цуг, -а, м.

1. Доўгі рад, чарада жывёл, птушак, машын і пад., якія рухаюцца адзін за адным.

Жураўліны ц.

Ц. вагонаў.

2. Запрэжка, у якой коні (валы і пад.) ідуць гужам або парамі адзін за адным.

|| прым. цугавы́, -а́я, -о́е.

Цугавая запрэжка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

кінагра́ма, ‑ы, ж.

Спец. Зарэгістраваны на кінаплёнцы паслядоўны рад якіх‑н. дзеянняў, рухаў і пад. Кінаграма тэхнікі кідання дыска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для паліўкі. Стаялі на доўгай пустой плошчы, выстраіўшыся ў рад, палівачныя машыны. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разра́дка ’частка выплаты падатку, доўгу’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Ад рад ’чарга’ (гл. рад 1), магчыма, пад уплывам слова рата (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клавіяту́ра, ‑ы, ж.

1. Увесь рад клавішаў у клавішных музычных інструментах.

2. Сукупнасць клавішаў якога‑н. механізма. Клавіятура лічыльнай машыны.

[Ад лац. clavis — ключ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматкро́п’е, ‑я, н.

Знак прыпынку ў выглядзе трох пастаўленых побач кропак (...), а таксама рад кропак, які абазначае пропуск у тэксце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)