цеплакро́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае пастаяннага, адносна высокую ўстойлівую тэмпературу цела, незалежную ад тэмпературы навакольнага асяроддзя. Цеплакроўныя птушкі. Цеплакроўныя жывёлы. / у знач. наз. цеплакро́ўныя, ‑ых. Цеплакроўнымі з’яўляюцца птушкі і млекакормячыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fédervieh

n -(e)s сво́йскія пту́шкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Geflügel

n -s жыўнасць; сво́йскія пту́шкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

птушкагадо́ўля, ‑і, ж.

Развядзенне, гадоўля свойскай птушкі як галіна жывёлагадоўлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

terrine [teˈri:n] п. франц. хало́дная стра́ва з мя́са пту́шкі, ры́бы і г. д.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паліга́мны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да палігаміі. Палігамныя птушкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчабята́ць несов., прям., перен. щебета́ть;

пту́шкі ~бе́чуць — пти́цы щебе́чут;

дзе́ці ~бе́чуць — де́ти щебе́чут

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

udko

н. кул. ножка (птушкі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

павыпы́рхваць, ‑ае; зак.

Разм. Выпырхнуць — пра ўсіх, многіх. Птушкі павыпырхвалі з гнёздаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыбае́дны, ‑ая, ‑ае.

Які корміцца рыбай, ужывае ў ежу рыбу. Рыбаедныя птушкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)