ігнарава́ць

(польск. ignorowac, ад лац. ignorare = не ведаць, не прызнаваць)

свядома не звяртаць увагі на каго-н., што-н., пагардліва ставіцца да каго-н., чаго-н. (напр. і. факты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

confess

[kənˈfes]

v.

1) прызнава́ць (віну́, сла́басьць); выдава́ць (сакрэ́т)

2) спавяда́цца (сьвятару́)

3) спавяда́ць (пра сьвятара́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

identify

[aɪˈdentəfaɪ]

v.t.

1) атаяса́мліваць, атаясьня́ць; распазнава́ць, прызнава́ць то́есным з кім-чым

2) выяўля́ць то́еснасьць, ідэнтыфікава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бракава́ць

(польск. brakować, ад ням. Brack = брак)

1) прызнаваць што-н. непрыгодным, недабраякасным (напр. б. тавар);

2) быць у недастатковай колькасці, не хапаць (напр. б. ведаў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ро́ўнасць, -і, ж.

1. Уласцівасць і стан роўнага, а таксама пра вялікае роўнае месца.

Гаворка раптам страціла р.

Палявая р.

2. Поўнае падабенства, аднолькавасць (па велічыні, колькасці, якасці і пад.).

Р. сіл.

3. Становішча людзей у грамадстве, што выяўляецца ў аднолькавых адносінах да сродкаў вытворчасці і ў карыстанні аднолькавымі палітычнымі і грамадзянскімі правамі.

Р. народаў і нацый.

4. У матэматыцы: суадносіны паміж велічынямі, якія паказваюць, што адна велічыня роўная другой.

Знак роўнасці (=).

Ставіць знак роўнасці паміж кім-, чым-н. (перан.: прызнаваць раўнацэнным).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Плоскі з двух бакоў кавалак дрэва невялікай таўшчыні, які атрымліваецца шляхам падоўжнай распілоўкі бервяна.

Сасновыя дошкі.

2. Школьная прылада, на якой пішуць мелам.

Пісаць на дошцы.

3. Пласціна, пліта.

Мармуровая д.

Шахматная д.

Д. аб’яў.

◊

Ад дошкі да дошкі (прачытаць, вывучыць; разм.) — ад пачатку да канца.

Ставіць на адну дошку каго з кім (разм.) — прыраўноўваць каго-н. да каго-н., прызнаваць роўным з кім-н.

|| памянш. до́шчачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

léugnen

vt адмаўля́ць (што-н.), пярэ́чыць (чаму-н.); аспрэ́чваць (што-н.), не прызнава́ць (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zúerkennen

* vt (j-m)

1) прысу́джваць (узнагароду каму-н.)

2) прызнава́ць (за кім-н. права)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ігнарава́ць

(польск. ignorować, ад лац. ignorare = не ведаць, не прызнаваць)

свядома не звяртаць увагі на каго-н., што-н., пагардліва ставіцца да каго-н., чаго-н. (напр. і. факты).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

concede

[kənˈsi:d]

v.

1) саступа́ць, прызнава́ць

I conceded that I have made a mistake — Я прызна́ў, што зрабі́ў памы́лку

2) саступа́ць, дазваля́ць, здава́ць; прызнава́ць

to concede the game — здаць гульню́, прызна́ць пара́зу

The candidate conceded the election — Кандыда́т прызна́ў пара́зу ў вы́барах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)