безжурбо́тны, ‑ая, ‑ае.

Які праходзіць без журбы і смутку, радасны. Безжурботнае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рака́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец. Дарога, якая праходзіць паралельна лініі фронту.

[Фр. rocade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фільтрпрэ́с, ‑а, м.

Спец. Фільтр, у якім працэс фільтравання праходзіць пад высокім ціскам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несціха́ны, -ая, -ае.

1. Які не сціхае, не змаўкае доўгі час; які чуваць бесперапынна.

Н. гул.

2. Які не праходзіць, не сунімаецца (пра боль і пад.).

Н. боль.

|| наз. несціха́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэфілі́раваць

(фр. défiler = праходзіць чарадой)

1) урачыста праходзіць (на парадах, дэманстрацыях);

2) хадзіць туды-сюды, прагульвацца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Сце́гацца ’сцягвацца; укарочвацца, праходзіць марудна, доўга (пра час)’ (ПСл). Гл. сцягацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адо́граф, ‑а, м.

Электранавігацыйны прыбор, які аўтаматычна прачэрчвае на карце шлях, што праходзіць карабель.

[Грэч. (h)odos — дарога і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вертыка́л, ‑а, м.

Спец. Круг нябеснай сферы, які праходзіць праз зеніт і зададзены пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транс’еўрапе́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які праходзіць цераз усю Еўропу, перасякае яе. Транс’еўрапейскі экспрэс. Транс’еўрапейскі нафтаправод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Vergänglichkeit

f -

1) няста́ласць, тле́ннасць

2) не́шта, што прахо́дзіць [мі- на́е]; з’я́ва, яка́я прахо́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)