хлебапраду́кты, ‑аў; адз. хлебапрадукт, ‑у, М ‑кце, м.

Прадукты малацьбы, абмолу і іншай механічнай апрацоўкі збожжа — зерне, мука, крупы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

како́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Арэх какосавай пальмы.

|| прым. како́савы, -ая, -ае.

К. алей.

Какосавае малако.

Какосавыя прадукты.

○

Какосавая пальма — пальма з кольчатым ствалом і перыстым лісцем, якая дае буйныя ядомыя плады — какосы (какосавыя арэхі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абвя́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Падсушыць на сонцы або на ветры якія-н. харчовыя прадукты (мяса, рыбу і пад.) з мэтай іх захавання.

А. рыбу.

|| незак. абвя́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абвя́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

клю́чнік, ‑а, м.

Уст. Слуга ў панскім маёнтку, у распараджэнні якога знаходзіліся прадукты харчавання і ключы ад месц іх захоўвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мало́чнік, ‑а, м.

1. Збаночак, у якім малако падаецца на стол.

2. Разм. Мужчына, які прадае малако і малочныя прадукты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

элю́вій, ‑ю, м.

Прадукты выветрывання горных парод у выглядзе дробных вуглаватых часціц і абломкаў, якія паступова пераходзяць у карэнныя пароды.

[Ад лац. eluo — вымываю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халадзі́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Шафа з халадзільнай устаноўкай.

Трымаць прадукты ў халадзільніку.

2. Збудаванне, прадпрыемства, спецыяльнае памяшканне з паніжанай тэмпературай для захоўвання чаго-н. у холадзе.

Вагон-х.

Прамысловы х.

|| прым. халадзі́льнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

seafood

[ˈsi:fu:d]

n.

ядо́мыя марскі́я праду́кты (ры́бы, ракападо́бныя)

seafood restaurant — ры́бны рэстара́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

псава́цца verdérben* vi (s); fáulen vi; éinen Stich háben [bekómmen*] (пра прадукты)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

тухля́ціна, ‑ы, ж.

Разм.

1. зб. Пратухлыя прадукты.

2. Пах ад пратухлых прадуктаў. Яшчэ цяжэйшы дух ад місак, тухляціны агідны дух. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)