кабата́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кабатажу. Кабатажныя перавозкі. Кабатажны буксір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

велікагру́зны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для перавозкі вялікай колькасці грузу. Велікагрузны самазвал, поезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрахто́ўшчык, ‑а, м.

Асоба або ўстанова, якая дае судна для перавозкі грузаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадо́к, -дка́, мн. -дкі, -дко́ў м.

1. Пярэдняя частка калёс, саней і пад.

2. Двухколка для снарадаў і перавозкі гармат.

Адчапіць гармату ад перадка.

|| прым. перадко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нерацыяна́льны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены рацыянальнасці. Нерацыянальныя перавозкі. Нерацыянальная загрузка транспарту. Нерацыянальнае выкарыстанне сродкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карба́с, ‑а, м.

Вялікая паморская лодка з высокімі бартамі, прызначаная для перавозкі грузаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маршру́тны маршру́тный;

м. цягні́к — ж.-д. маршру́тный по́езд;

~ныя пераво́зкі — ж.-д. маршру́тные перево́зки;

~нае таксі́ — маршру́тное такси́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Радулі, рададу́лі ’вялікі воз дня перавозкі сена і снапоў’ (Касп.), рус. смал. ра́дылі ’высокі воз для перавозкі сена і снапоў’. Балтызм. Параўн. лат. rẽdete ’воз для перавозкі сена, саломы’, radeles ’яслі, кармушка’ (Блесэ, SB, 9). Не выключана таксама паходжанне з эст. redel ’арабіна, прыстасаванне для сушкі сена’ (Анікін, Опыт, 264).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аўто́бус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шматмесны аўтамабіль (з колькасцю месцаў для сядзення больш за дзевяць, уключаючы месца кіроўцы) для перавозкі пасажыраў.

Аўтобусы далёкіх рэйсаў.

|| прым. аўто́бусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тава́рны, -ая, -ае.

1. гл. тавар.

2. Які мае адносіны да перавозкі тавараў.

Т. цягнік.

Таварная станцыя.

3. Які з’яўляецца таварам (звычайна аб прадуктах сельскай гаспадаркі; спец.).

Таварнае збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)