насто́йка, -і, ДМ -то́йцы, мн. -і, -то́ек, ж.
1. Спіртны напітак, настоены на ягадах або травах.
Вішнёвая н.
2. Тое, што і настой (у 1 знач.).
Валяр’янавая н.
|| прым. насто́ечны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
некта́р, -у, м.
1. У грэчаскай міфалогіі: напітак багоў, які даваў ім бяссмерце і вечную маладосць.
Жыватворны н.
2. Салодкі сок, які выдзяляецца кветкамі меданосных раслін.
Пчолы збіраюць н.
|| прым. некта́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
мёд, -у, М мёдзе, м.
1. Салодкае густое рэчыва, якое выпрацоўваюць пчолы з нектару кветак.
Ліпавы м.
2. Напітак, прыгатаваны з гэтага рэчыва.
|| прым. мядо́вы, -ая, -ае.
◊
Мядовы месяц — першы месяц сямейнага жыцця.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сі́дравы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сідру, з’яўляецца сідрам. Сідравы напітак. // Які ідзе на прыгатаванне сідру. Сідравыя гатункі яблыкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крушо́н, -у, м.
1. Сумесь белага вінаграднага віна з ромам або каньяком з дабаўленнем свежых фруктаў.
2. Прахаладжальны фрукговы напітак.
У такую спёку шкляначка крушону выратавала б душу ад пакуты.
|| прым. крушо́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Сына́лька ’ягадны напітак’ (Сцяшк. Сл.), сіна́лька ’ліманад’ (Жд. 2). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Напо́й ’пітво’ (Нас.; рэч., Груз.), ’запой’ (Грыг.), ’гарэлка’ (смарг., Сцяшк. Сл.), укр. напій ’напітак’, рус. напой ’напітак; перыяд ап’янення’, польск. napój ’пітво, напітак’, чэш. nápoj ’тс’, славац. napój, в.- і н.-луж. napoj, славен. napoj, серб.-харв. напој балг. дыял. напой ’вадапой’. Аддзеяслоўны назоўнік ад *napoiti ’напаіць’, што да *poiti, *piti (гл. паіць), параўн. навой ад навіць, набой ад набіць і г. д. (Махэк₂, 452; Шустар-Шэўц, 13, 988; Герай–Шыманьска, БЕ, 30, 1980, 2, 153–155). Спроба вывесці ст.-бел. напой ’напітак, пітво’ (1518 г.) са ст.-польск. napój ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 118) цалкам беспадстаўная.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Морс ’ягадны або фруктовы напітак’ (ТСБМ). Ст.-рус. морсъ ’тс’, ’пладовы сок’ (XVI ст.). Найбольш верагодна збліжаць з рум. múrsă, mórsa ’сыта’, ’сок, вадкасць’, ’морс’, якія з лац. mulsa ’сыта, напітак з мёду’ (Цікцін, 2, 1023; Фасмер, 2, 658).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
некта́р, ‑у, м.
1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — напітак багоў, які даваў ім бяссмерце і вечную маладосць.
2. Цукрысты сок, які выдзяляецца нектарнікамі вышэйшых раслін.
[Грэч. néktar.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
віно́, -а́, мн. ві́ны, він і -аў, н.
Алкагольны напітак, прыгатаваны з ягад, садавіны.
Чырвонае в.
Вінаградныя віны.
Сталовае в.
|| памянш. вінцо́, -а́, н. (разм.).
|| прым. ві́нны, -ая, -ае.
В. пах.
В. склеп.
○
Вінныя ягады — сушаныя плады фігавага дрэва.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)