праблісну́ць, ‑не; зак.

1. Бліснуць праз што‑н. Прабліснула сонца.

2. перан. З’явіцца на вельмі кароткі час, бліснуць імгненна. І вось урэшце пад вечар у доміку прафесара прабліснуў першы прамень надзеі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kick against the pricks

ле́зьці на ражо́н (калі́ няшма́т надзе́і на перамо́гу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

take in sail

а) зьвіць, скруціць ве́тразі

б) зьме́ншыць свае́ надзе́і, амбі́цыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

збы́цца сов. сбы́ться, осуществи́ться, испо́лниться; сверши́ться;

надзе́і мае́ збылі́ся — наде́жды мои́ сбыли́сь;

жада́нне маё збыло́ся — жела́ние моё испо́лнилось

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

про́бліск, -ку м., прям., перен. про́блеск;

~кі мала́нкі — про́блески мо́лнии;

~кі надзе́і — про́блески наде́жды;

~кі свядо́масці — про́блески созна́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

расчарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Выклікаць у каго‑н. пачуццё незадаволенасці, разбурыць чые‑н. спадзяванні, надзеі, мары. Пісьмо расчаравала Раю: яна чакала нечага асаблівага, нейкіх незвычайных слоў, прыгожых, узнёслых, як у раманах. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хмызня́к, ‑у, м.

Кусты, зараснікі дробных маладых дрэўцаў. Лес быў густы, з непралазнымі хмызнякамі. Якімовіч. Беражыстая рэчка ўтапілася ў хмызняках і лазе; спрадвеку жалобна журчыць пра людскія надзеі, як сведка таго, што было. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

glimmer​1 [ˈglɪmə] n.

1. цьмя́нае святло́

2. (of) мігаце́нне; сла́бы про́бліск;

a glimmer of hope/interest про́бліск надзе́і/ціка́васці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

про́блеск прям., перен. про́бліск, -ку м.;

про́блеск све́та про́бліск святла́;

про́блески созна́ния про́бліск прыто́мнасці;

про́блеск наде́жды про́бліск надзе́і.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

падава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; незак.

1. Незак. да пада́ць.

2. Прыгатаваўшы пэўным чынам, прыносіць, ставіць на стол (пра страву). Падаваць рыбу пад соусам.

•••

Падаваць надзеі — выяўляць якія‑н. задаткі, праяўляць здольнасці да чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)