чарта́ Граніца; гарадская мяжа; мяжа аселасці (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

frontier [ˈfrʌntɪə] n. (between) мяжа́, грані́ца;

a frontier town/post паграні́чны го́рад/пост;

a frontier zone паграні́чная зо́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паме́жак, ‑жка, м.

Разм. Узмежак, мяжа (у 1 знач.). Плакалі над памежкам кагаркі і кулікі. Танк. — Ходзім мы на возера купацца, ходзім у лес грыбы збіраем, на памежках некаторыя лекавыя расліны бяром і сушым. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дукт ’мяжа; абвод граніц’ (Яшкін). Запазычанне з польск. dukt ’прасека’ (< лац. ductus; гл. Брукнер, 103).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

visual [ˈvɪʒuəl] adj. зро́кавы;

a visual memory зро́кавая па́мяць;

a visual distance мяжа́ ба́чнасці;

a visual disturbance расстро́йства зро́ку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Мяжні́к ’мяжа’ (чачэр., Жыв. сл.; бых., Мат. Маг.), мяжніца ’сцяжынка ў полі’ (Касп.). Да мяжи (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

border​1 [ˈbɔ:də] n.

1. мяжа́, грані́ца;

border guards паграні́чнікі, паме́жнікі;

a border incident паграні́чны інцыдэ́нт;

a border town го́рад на мяжы́/у паграні́чнай зо́не;

cross the border перасяка́ць грані́цу/мяжу́

2. the Borders мяжа́ памі́ж А́нгліяй і Шатла́ндыяй

3. беражо́к; аблямо́ўка; бардзю́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ма́рга

(лац. margo = край, мяжа)

поле, пакінутае для памет, на камерцыйных лістах і іншых дзелавых дакументах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Begrénzung

f -, -en

1) абмежава́нне

2) мяжа́, грані́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áltersgrenze

f -, -n узро́ставы цэнз, ве́рхняя ўзро́ставая мяжа́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)