Лягку́шка ’лёгкае’ (Ян.), тураў. лёгку́шы, легку́шы, лёгку́ша, легку́ша, леўку́ша ’тс’ (ТС). Да лёгкі (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 125).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пнеўмані́я
(н.-лац. pneumonia, ад гр. pneumon — лёгкае)
мед. запаленне лёгкіх.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ВЭ́ЛЮМ
(ад лац. velum заслона),
жаночы галаўны ўбор, лёгкае пакрывала з кісяі, шоўку, цюлю, карунак, якое спускаецца да плячэй, пояса, часам да долу.
Белы вясельны вэлюм — частка шлюбнага ўбору; мацуецца да вянка або інш. галаўнога ўбору. Жалобны вэлюм чорнага колеру.
т. 4, с. 336
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
фата́, ‑ы, ДМ фаце, ж.
Галаўны ўбор нявесты: лёгкае белае пакрывала з кісяі або карунак. Надзявала [Манька] белую баціставую сукенку з ружоваю стужкаю ў поясе, вянок з фатою. Крапіва.
[Цюрк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хіхі́канне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. хіхікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. [Чырвонаармеец] пачуў лёгкае хіхіканне мужчын. Бядуля. Тонкае хіхіканне Смагула і залівісты рогат Мікешкі вывелі з сябе Паўліка. Беразняк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хмялёк, ‑льку, м.
1. Памянш.-ласк. да хмель (у 1 знач.).
2. Лёгкае ап’яненне.
•••
Пад хмяльком — тое, што і пад хмелем (гл. хмель). Сакальскі быў узбуджаны, трошкі пад хмяльком. Мехаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вуло́хвыцца ’ганарыцца, выстаўляць сябе, узносіцца’ (Бяльк.). Няясна, магчыма, ад лахва́ ’прыемнасць; лёгкае жыццё’ (рус. лафа́ ’ўдача, шчасце’) або ад ла́хаць ’лётаць, хадзіць; пляткарыць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
breakfast1 [ˈbrekfəst] n. сне́данне, сняда́нак;
a hearty/light breakfast сы́тнае/лёгкае сне́данне;
What did you have for breakfast? Што ў вас было на снеданне?
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
парало́н, ‑у, м.
Лёгкі эластычны порысты сінтэтычны матэрыял. Кляпнёў пайшоў у калідор, скінуў сваё шыкоўнае, кароткае — па апошняй модзе — і лёгкае, на паралоне, паліто і вярнуўся назад... з бутэлькай кубінскага рому. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
казыта́ць, казычу́, казы́чаш, казы́ча; казычы́; незак.
1. каго-што. Выклікаць лёгкае нервовае раздражненне, датыкаючыся да скуры.
К. пяты.
2. безас. Пра раздражненне ў горле, носе.
У горле казыча.
3. перан., што. Прыемна ўзбуджаць.
К. гонар.
|| зак. паказыта́ць, -зычу́, -зы́чаш, -зы́ча; -зычы́ (да 1 і 3 знач.).
|| наз. казыта́нне, -я, н. і ко́зыт, -у, М -зыце, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)