блакі́тны, -ая, -ае.

Светла-сіні.

Блакітныя вочы.

Край блакітных азёр.

|| наз. блакі́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перабахту́рваць

‘пераліваць што-небудзь цераз край’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перабахту́рваю перабахту́рваем
2-я ас. перабахту́рваеш перабахту́рваеце
3-я ас. перабахту́рвае перабахту́рваюць
Прошлы час
м. перабахту́рваў перабахту́рвалі
ж. перабахту́рвала
н. перабахту́рвала
Загадны лад
2-я ас. перабахту́рвай перабахту́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перабахту́рваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

багаце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Станавіцца багатым.

Багацее наш край.

|| зак. разбагаце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kerb [kɜ:b] n. BrE край тратуа́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пе́сенны в разн. знач. пе́сенный;

~нная тво́рчасць — пе́сенное тво́рчество;

п. край — пе́сенный край

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краёвы, -ая, -ае.

1. гл. край¹.

2. Які адлюстроўвае дыялектныя асаблівасці пэўнага рэгіёна.

Віцебскі к. слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыгажэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.

Станавіцца прыгожым, прыгажэйшым.

Прыгажэе родны край.

|| зак. папрыгажэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпо́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

Ніжні пярэдні край сукенкі, кашулі і пад.

Несціяблыкі ў прыполе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абязле́сіць, 1 ас. адз. не ўжыв., -ле́сіш, -ле́сіць; -ле́сены; зак., што.

Пазбавіць лясоў, зрабіць бязлесным.

А. край.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бе́раг, -а, М -разе, мн. берагі́, -о́ў, м.

1. Край, паласа зямлі каля вадаёма.

Пясчаны б.

2. Суша (у процілегласць вадзе).

Сысці на б.

3. Край тканіны.

Б. палатна.

4. Верхні край якой-н. пасудзіны.

Вядро вады роўна з берагамі.

◊

Прыстаць да берага (разм.) — знайсці якое-н. месца для пастаяннага жыцця.

|| памянш. беражо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м. (да 1, 3 і 4 знач.).

|| прым. берагавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)