Verbum

анлайнавы слоўнік

рэгла́н м кравец Ráglan m -s, -;

паліто́-рэгла́н Ráglanmantel m -s, -mäntel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

утачы́ць кравец éinnähen vt, éinsetzen vt, ánnähen vt;

утачы́ць рука́ў den Ärmel éinnähen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кро́й м кравец Schnitt m -(e)s, -e;

адно́лькавага кро́ю von gléichem Schnitt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

шытво́ н кравец

1. (рэч) Näharbeit f -, -en;

2. (дзеянне) Nähen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вы́тачка ж

1. тэх Éindrehung f -;

2. кравец Fálte f -, -n, Ábnäher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

шляк м кравец Saum m -(e)s, Säume, Kánte f -, -n, Bórte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вы́лавіць, ‑лаўлю, ‑лавіш, ‑лавіць; зак., каго-што.

1. Пералавіць; знішчыць лоўляй. Вылавіць рыбу ў рацэ. □ Перамагаючы ў сабе страх і слабаволле, кравец дапамагае вылавіць бандытаў. Барсток.

2. Ловячы, здабыць, выцягнуць адкуль‑н. Вылавіць бервяно з ракі. □ [Катэр] зігзагамі ходзіць над загінуўшым караблём, каб вылавіць тых, якія яшчэ былі на вадзе. Кулакоўскі. // перан. Знайсці. Вылавіць памылкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышыва́ць, прышы́ць

1. кравец ánnähen vt; ánsetzen vt; ánstücken vt;

2. (дошкі) ánnageln vt, féstnageln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вандро́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які часта пераходзіць, пераязджае з месца на месца. Вандроўны статак жывёлы. Вандроўны кравец. □ У лазняку спынілася нейкая вандроўная групка немцаў, што адступалі да Бярэзіны... Мележ. // Які працуе не на пастаянным месцы; перасоўны. Вандроўны тэатр.

2. Уласцівы вандроўніку, звязаны з вандраваннем; вандроўніцкі. Вандроўнае жыццё.

3. Які не мае аселасці, вандруе з месца на месца; качэўны. Вандроўныя плямёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́баўка, ‑і, ДМ ‑баўцы; Р мн. ‑бавак; ж.

1. Тое, што і забава. [Пятро Захаравіч] перагортваў альбом проста так, дзеля забаўкі, але хутка зацікавіўся не на жарт. Краўчанка. Праз нейкі час рыба пачала браць прынаду. Кравец захапіўся гэтай забаўкай. Чорны.

2. Рэч, якая служыць для гульні дзецям, цацка. З гліны пеўнікі-свісткі — Забаўкі для малых. Броўка. Паходня пазіраў то на забаўкі на стале, то на Марынчын твар. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)