стры́гчыся sich (D) das Haar [разм die Háare] schnéiden lássen*;

ко́ратка стры́гчыся sich (D) das Haar kurz schnéiden lássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

эпіло́г

(гр. epilogos)

1) заключная частка літаратурнага твора, у якой коратка паведамляецца пра далейшы лёс герояў;

2) заключная сцэна ў оперы;

3) перан. канец, развязка чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паграні́чча, ‑а, н.

Месца, зона, раён на граніцы. У штабе атрада мне паказалі адзін з шматлікіх дакументаў мужнасці. Два лісточкі паперы, на якіх формай рапарта начальніка заставы коратка і суха гаварылася аб змаганні і смерці васемнаццаці герояў пагранічча. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тах, выкл.

1. Гукаперайманне для абазначэння адрывістага гуку. Тах! — коратка бухае карабін. Карпюк.

2. у знач. вык. Ужываецца паводле знач. дзеясл. тахкаць. [Бацька:] — [Сабачка] дагоніць — ды за ногі быка! І сам тут жа — брык, ляжыць. А бык нагой — тах! Міма... Масарэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́нко нареч. то́нка;

то́нко очи́ненный каранда́ш то́нка заво́страны ало́вак;

◊

где то́нко, там и рвётся дзе ко́ратка (то́нка), там і рве́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bobtail

[ˈbɑ:bteɪl]

1.

n.

1) каро́ткі хвост або́ ко́ратка падрэ́заны хвост

2) конь або́ саба́ка з абрэ́заным хвасто́м

2.

adj.

1) курта́ты, з каро́ткім хвасто́м

2) Figur. няпо́ўны, скаро́чаны

3.

v.t.

1) ко́ратка абраза́ць хвост

2) Figur. скарача́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фармулява́ць

(польск. formulować, ад лац. formula = форма, правіла, палажэнне)

коратка і дакладна выражаць якую-н. думку, рашэнне (напр. ф. вынікі назіранняў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

krótko

коратка;

na krótko przed tym — незадоўга перад тым;

krótko a węzłowato — коратка і ясна;

krótko mówiąc — карацей кажучы; карацей; у двух словах;

trzymać kogo krótko — трымаць каго на кароткім павадку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абмалёўваць, абмалява́ць

1. (абвесці, абрысаваць) umréißen* vt; umránden vt;

2. перан (ахарактарызаваць, апісаць) be schréiben* vt; (коратка абмаляваць) umréißen* vt, skizzíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паха́бнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто гаворыць непрыстойныя, пахабныя словы. — Якую мараль, у сувязі з гэтым, вы прапанавалі б, паважаны эскулап? Палюбоўніца заўсёды мілей, тым больш, калі яна маладая, а жонка старая... — Вы пахабнік, — коратка адазваўся доктар. — Уся справа ў тым, што гэта жанчына была таксама яго... жонкай. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)