кліматало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае клімат, яго фарміраванне, геаграфічнае размеркаванне і ўплыў на арганічнае жыццё.

[Ад грэч. klima (klimatos) — клімат і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мацерыко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мацерыка, уласцівы мацерыку; кантынентальны. Мацерыковыя краіны. Мацерыковыя льды. Мацерыковы клімат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далёкаўсхо́дні, ‑яя, ‑яе.

Які мае адносіны да Далёкага Усходу, знаходзіцца на Далёкім Усходзе. Далёкаўсходні клімат. Далёкаўсходнія гарады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макраклі́мат

(ад макра- + клімат)

клімат буйных геаграфічных рэгіёнаў (мацерыкоў, акіянаў); параўн. мікраклімат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Kontinentálklima

n -s кантынента́льны клі́мат

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

genial [ˈdʒi:niəl] adj.

1. до́бры; прыве́тлівы, прыя́зны

2. цёплы, мя́ккі (пра клімат)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фізіягра́фія, ‑і, ж.

Уст. Тое, што і фізічная геаграфія (навука, якая вывучае зямную паверхню, яе клімат, раслінны і жывёльны свет).

[Ад грэч. physike — прырода і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мезаклі́мат

(ад меза- + клімат)

мясцовы клімат, кліматычныя ўмовы, уласцівыя пэўнаму абмежаванаму раёну на зямной паверхні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

unwholesome

[ʌnˈhoʊlsəm]

adj.

нездаро́вы, шко́дны (пра е́жу, клі́мат)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

régenarm

a засу́шлівы, сухі́ (пра клімат)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)