*Прыпро́хуваць, прыпро́хувати ’частаваць’ (драг., Клім.). Укр. припро́хувати, припроха́ти ’ўпрошваць, упрасіць, угаварыць; частаваць, пачаставаць’. Гл. праха́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Пры́старч, пры́сторч ’абламаны пень’ (Клім.), при́сторч ’бадылле’ (зах.-палес., Бел.-укр. ізал.). Гл. старч, сторч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Люга́вы, люга́вый ’добры, хвацкі (пра танец)’ (клім., Мат. Маг.), смал. люга́вый ’ласкавы, мілы, ветлівы, ліслівы’. Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Мінтала́ць, мынтыла́ты ’махаць, размахваць, матляць’ (Клім.). Да матла́ць (гл.) з другаснай назалізацыяй пад уплывам наступнага ‑т‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сэ́ляг ’селязень’ (Клім.), сэ́лёг ’дзікі качар, селязень’ (пін., Дразд.), сэ́лях, сэ́люх ’качар’ (Сл. Брэс.). Гл. селег.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ква́пны ’сквапны, скупы, ласы’ (ТСБМ), ’ласы’ (Сл. паўн.-зах.), ’зайздрослівы’ (Нас., Касп., Шат.), ’прывабны’ (Клім.). Гл. квапіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́зя ’жарабя’ (Янк. III, Клім., Жыв. сл.). Параўн. літ. kuzius, kuzius ’тс’. Балтызм (Лаўчутэ, Балтизмы, 47, 203).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Лухава́ты, драг. лухова́тый, лухый (Клім.). Да глухі, глухава́ты. Аб знікненні пачатковага г‑ гл. Карскі (1, 371–372).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лы́штва ’планка’ (Клім.), ’жэрдкі, якія ўпоперак прыбіваюцца да крокваў вышэй палавіны іх вышыні’ (Тарн.). Да лі́штва (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наталі́ць ’насыціць; задаволіць’ (ашм., Сцяшк. Сл.), ’насыціць (у ядзе, адзенні)’ (Янк. 3.), натолы́ты ’тс’ (Клім.). Гл. талі́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)