сімптаматы́чны, -ая, -ае.
1. Які з’яўляецца сімптомам чаго-н. (кніжн.).
Сімптаматычная з’ява.
2. Які накіраваны на ліквідацыю асобных сімптомаў хваробы, а не на асноўную прычыну яе (спец.).
Сімптаматычнае дзеянне лякарства.
|| наз. сімптаматы́чнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
zjawisko
zjawisk|o
н. з’ява;
~а fizyczne — фізічныя з’явы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
біягра́фія, -і, мн. -і, -фій, ж.
1. Апісанне жыцця і дзейнасці каго-н.
Б.
Янкі Купалы.
2. перан. Гісторыя якіх-н. прадметаў, з’яў, падзей.
Кожная з’ява мае сваю біяграфію.
|| прым. біяграфі́чны, -ая, -ае.
Біяграфічныя звесткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
інава́цыя, ‑і, ж.
Новая з’ява ў мове, якая адрознівае яе ад першапачатковага або ранейшага стану. Лексічная інавацыя. Семантычная інавацыя.
[Англ. innovation.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сімптаматы́чны
1. симптомати́ческий, симптомати́чный;
~ная з’я́ва — симптомати́ческое (симптомати́чное) явле́ние;
2. мед. симптомати́ческий;
~нае лячэ́нне — симптомати́ческое лече́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
зацьме́нне, ‑я, н.
Астранамічная з’ява, калі адно нябеснае цела або яго цень закрываюць другое нябеснае цела. Зацьменне Сонца. Зацьменне Месяца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыцяжэ́нне, ‑я, н.
Фізічная з’ява, якая заключаецца ў тым, што адно цела імкнецца наблізіцца да другога. Магнітнае прыцяжэнне. Узаемнае прыцяжэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бытавы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да быту. Бытавыя ўмовы, патрэбы. Бытавое абслугоўванне. // Прызначаны для штодзённага карыстання. Бытавая пасуда. Бытавы грым. // Звязаны з прадметамі шырокага ўжытку. Бытавыя словы. Бытавая лексіка.
2. Які апісвае, паказвае быт людзей якой‑н. сацыяльнай групы. Бытавы раман. Бытавы нарыс.
•••
Бытавая з’ява гл. з’ява.
Бытавое разлажэнне гл. разлажэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бытавы́ в разн. знач. бытово́й;
~вы́я ўмо́вы — бытовы́е усло́вия;
~ва́я дра́ма — бытова́я дра́ма;
~ва́я з’я́ва — бытово́е явле́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
полімеры́я, ‑і, ж.
Спец. З’ява генетычнай сувязі палімера з простай малекулай, у выніку чаго малекулярная вага палімера кратна малекулярнай вазе простай малекулы.
[Грэч. polymereia — наяўнасць многіх частак.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)